Domowe zwierzęta

wtorek, 13 listopada 2018

Odpowiedzialność cywilna

Autor: Artur Ślemp

Wyrządzenie szkody przez zwierzę… Kto ponosi odpowiedzialność?

Wiele osób posiada w swoich domostwach różnego rodzaju zwierzęta domowe, a w przypadku obszarów wiejskich, także zwierzęta hodowlane. Jednakże oprócz korzyści płynących z posiadania zwierząt, bierzemy na siebie także odpowiedzialność za ich zachowanie, co może skutkować dla nas ujemnymi skutkami finansowymi.

Zgodnie z art. 431 § 1 kodeksu cywilnego „Kto zwierzę chowa albo się nim posługuje, obowiązany jest do naprawienia wyrządzonej przez nie szkody niezależnie od tego, czy było pod jego nadzorem, czy też zabłąkało się lub uciekło, chyba że ani on, ani osoba, za którą ponosi odpowiedzialność, nie ponoszą winy. „

Ogólna zasada odpowiedzialności za zachowanie zwierząt opiera się na założeniu że jeżeli zwierzę wyrządza szkodę, to dzieje się tak ze względu na nienależyte sprawowanie nad nim nadzoru (wina w nadzorze) .

Wyżej przywołany przepis znajduje zastosowanie, gdy zwierzę wyrządza szkodę z własnego popędu, a więc w wyniku samoistnego, instynktownego, niezależnego od człowieka zachowania.

Czym jest chowanie zwierzęcia? Oznacza to w praktyce faktyczne i systematyczne sprawowanie opieki na zwierzęciem, sprowadzające się przede wszystkim do jego schronienia, wyżywienia oraz pielęgnowania. Nie ma znaczenia okoliczność, dla której posiadamy to zwierzę, czy ma to charakter zarobkowy, czy z uwagi na to że uwielbiamy obecność zwierząt w swoim otoczeniu. Na marginesie należy podkreślić, że art. 431 k.c. nie dotyczy szkód wyrządzonych przez zwierzęta żyjące w stanie wolnym (dzikim).

Warto także zauważyć, że chowający zwierzę wcale nie musi być jego właścicielem lub posiadać do niego inne prawo. Za posługującego się zwierzęciem można uznać także tego kto dorywczo, chwilowo, grzecznościowo sprawuje nad nim opiekę i chowa je. Odpowiedzialność istnieje niezależnie od tego, czy w chwili wyrządzenia szkody zwierzę było we władzy człowieka, tj. pod jego nadzorem faktycznym, czy też się zabłąkało lub uciekło.

Wobec powyższego, miejmy na uwadze negatywne konsekwencje które mogą nas spotkać w przypadku nie zachowania należytej staranności i braku właściwego nadzoru nad naszym pupilem.

adwokat Artur Ślemp

Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.

czwartek, 4 października 2018

Rasy psów przyjazne dzieciom

Autor: Edyta Wajer

„Pies jest najlepszym przyjacielem człowieka" to powiedzenie zna pewnie każdy z nas. Ale czy pies jest również najlepszym przyjacielem dziecka? Takie połączenie, jeśli odpowiednio przemyślane może być pięknym przeżyciem dla całej rodziny.

Jeśli decydujemy się nad dołączeniem psiego członka rodziny dopiero po narodzinach dziecka unikniemy już pierwszego możliwego konfliktu. Psy, tak jak ludzkie dzieci, mogą czuć się zazdrosne o młodsze stworzenia w domu i zachowywać się agresywnie. Oczywiście zależy to od charakteru i sposobu wychowania psa, jednak większość zwierzaków powinna traktować malucha z miłością i opieką jaką otoczyłaby własne młode.

Jedną z tak rodzinnych i opiekuńczych ras jest Golden Retriever - psy te są niezwykle mądre i wytrzymałe co może ułatwić znoszenie czasem drażniących, dziecięcych pieszczot.

Kolejną typowo "domową" rasą psów są energetyczne i zabawowe Border Collie. Ich ogromna potrzeba zabawy i uwagi może bardzo spodobać się obydwu stronom - dziecku i psu. Jeśli szukamy mniejszego zwierzaka dobrym wyborem może być Cocker Spaniel. Pies jest niewielki, jednak rasa cechuje się towarzyskością i wesołością. Oczywiście rasa psa nie zawsze zapewni o jego charakterze ale ten wychowywany w opiekuńczej i dobrej rodzinie powinien być wspaniałym towarzyszem nie tylko dla dorosłych członków ale również dla dzieci.

Kolejną rasą, która powinna doskonale pasować do domu z dzieckiem jest łagodny i pozbawiony agresji Cavalier king charles spaniel - ten mały piesek to idealny przyjaciel dzieci, a przy tym duży pieszczoch - weźmy to pod uwagę jeśli szukamy psa do domu, w którym są dzieci.

Buldog angielski to kolejna rasa, nad którą warto pomyśleć jeśli w domu są dzieci. Buldog angielski, może dla niektórych niezbyt urodziwy pies, ale charakteryzuje go niezwykła cierpliwość, która będzie przydatna podczas zabaw z dziećmi.

Bokser, wiem z własnego doświadczenia, że bokser poradzi sobie nawet z najmniejszym dzieckiem, mądry i cierpliwy. Jeśli dziecko będzie mu za bardzo dokuczać to bokser prędzej odejdzie zostawiając je, niż użyje swojej siły.

Jeśli szukamy dużego psa, który sprawdzi się w domu z dzieckiem to warto zastanowić się nad nowofundlandem - wielki, ale jednocześnie niezwykle łagodny pieszczoch. Rzadko szczeka, nie jest agresywny - idealny pies do domu z dzieckiem, może nie do mieszkania, ze względu na jego gabaryty.

Bez względu na to jaką rasę wybierzemy, należy psa odpowiednio szkolić, tak aby później nie było kłopotu, kiedy w domu pojawi się dziecko. Wtedy pies stanie się nie tylko najlepszym przyjacielem człowieka, ale i dziecka.

legowisko dla psa Magic Dog

Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.

poniedziałek, 9 października 2017

4 stróżujące rasy psów

Autor: Ksawery Kostrycki

Psy to świetne stworzenia, które są w stanie być najlepszymi przyjaciółmi człowieka i często wykorzystywane są do pilnowania posesji, gdyż jest to lepsze niż jakikolwiek alarm, ponieważ nasz pupil da z siebie wszystko, aby faktycznie nas obronić. Poniżej znajdują się 4 najbardziej popularne rasy psów stróżujących.

Bullmastiff

Jeden z najbardziej znanych i docenianych psów obronnych. Pierwsze hodowle tej rasy powstały w Anglii, aby walczył z kłusownikami. Rolę jaką wówczas przypisano tym psiakom odgrywają one rewelacyjnie do dziś. Stróżują, pilnują i bronią swoich właścicieli, do których niezwykle się przywiązują. Jeżeli ktoś obcy spróbuje zrobić coś przeciwko rodzinie tego czworonoga to potrafi on być naprawdę nieustraszony i zażarty w obronie. Dla osób, które zna i z którymi się oswoił będzie jednak prawdziwym przyjacielem, posłusznym i kochającym.

Dog niemiecki

To jest rasa, która sprawdzi się doskonale w odstraszaniu nieproszonych gości. Przede wszystkim jest ogromny, potrafi bowiem osiągnąć wzrost nawet 80cm a jego waga to nawet 90kg! Takiego wielkoluda przestraszy się nawet najbardziej odważny złodziej. W rzeczywistości często nie ma się czego bać, ponieważ Dogi niemieckie są bardzo łagodne, oczywiście jeżeli zostaną dobrze wytresowane.

Doberman

Bardzo wiele osób wybiera na stróża właśnie tę rasę. Nie bez powodu, ponieważ po odpowiednim przeszkoleniu są one bardzo posłuszne i atakują, jeżeli właściciel tylko wyda im takie polecenie. Są bardzo dobrze zdyscyplinowane i powściągliwe, nie rzucają się na obcych od razu i bez namysłu a dopiero jeśli ten wykona jakiś wyraźny gest, świadczący o tym, że pies bądź jego bliscy są w niebezpieczeństwie. Psiaki te są niezwykle inteligentne i bardzo opanowane, nawet w sytuacjach stresowych.

Komondor

Duży rozmiar nie przeszkadza mu w bardzo zwinnym i błyskawicznym dogonieniem tego, kto jest źródłem zagrożenia. Komondory cenione są za to, że decyzję o ataku podjąć potrafią same i zareagować instynktownie w razie niebezpieczeństwa. Wymagają tego, aby przywiązać dużą uwagę do ich pielęgnacji ze względu na specyficzną sierść zwierzaka.

Psy stróżujące są doskonałe do tego, aby zarówno nas chronić jak i obdarzyć nas przyjaźnią i miłością. Znane są one z odwagi, ale nie zapominaj, że również potrzebują uczuć. Za to, że pięknie pilnują Twojej posesji, powinny być odpowiednio nagradzane i powinieneś poświęcić im czas oraz uwagę. Nie chcesz przecież mieć na podwórku dzikiego zwierza budzącego postrach a jedynie przyjaciela, który stanie w Twojej obronie w razie potrzeby.

Psy stróżujące znajdziesz tutaj.

Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.

5 energicznych ras psów

Autor: Ksawery Kostrycki

Decydując się na zwierzaka powinniśmy wiedzieć, że nie każda rasa spełni nasze oczekiwania. Niektóre z nich są duże, inne małe, włochate bądź z krótką sierścią, spokojne bądź energiczne. Właśnie to jest podstawa, na którą powinniśmy zwrócić uwagę zanim wybierzemy swojego czworonoga – charakter.

Jaki charakter dla kogo?

Dla osób młodych, które mają dużo siły i wigoru najlepsze będą rasy bardziej żywiołowe. Warto poświęcić im wtedy dużo czasu, ponieważ najczęściej potrzebują one długich spacerów, na których będą mogły się wyszaleć. Jednak osoby, które są starsze bądź małe dzieci lepiej dograją się z psem spokojniejszym, który nie ma aż tyle energii i łatwo go opanować. Poniżej znajduje się pięć ras psów, które są bardzo energiczne a zatem świetne dla młodzieży, choć przy mniej sprawnych fizycznie osobach lepiej ich unikać.

Wyżeł niemiecki krótkowłosy

Rasa ta jest niezwykle wszechstronna. Sprawdzi się zarówno na psa pilnującego rodziny i dobytku, ale pamiętajmy, że potrzebuje on sporo ruchu na świeżym powietrzu. Dla Wyżła niemieckiego krótkowłosego poświęcić trzeba co najmniej godzinę intensywnego spaceru dziennie, podczas którego będzie się on mógł porządnie wybawić.

Owczarek australijski

Są to psy zaganiające a zatem pełne siły i energii. Rasa ta jest niebywale mądra, dlatego jeżeli mamy przynajmniej dwie godziny dziennie czasu wolnego to możemy zastanowić się nad jej zakupem. Owczarki australijskie potrzebują sporo miejsca, aby mogły swobodnie biegać i jeszcze więcej uwagi poświęconej przez właściciela na zabawę.

Springer spaniel angielski

Czworonogi te są niezwykle przyjazne, idealne dla rodzin z dziećmi, o ile tylko ktoś z dorosłych jest w stanie poświęcić im trochę czasu. Fantastyczna rasa, która nadaje się również do mieszkania w bloku, jeżeli zapewnia jej się odpowiednią ilość spacerów i zabaw na świeżym powietrzu.

Syberyjski Husky

Energiczna rasa, która zdecydowanie wymaga bardzo dużej ilości ruchu. Ich zaprzęgowa natura sprawia, że jeśli nawet nie pracują to muszą się wybiegać i pobawić. W innym przypadku są nieszczęśliwe. Minimum półtorej godziny dziennie spaceru z tym psiakiem jest wymogiem koniecznym, ponieważ musi się on porządnie zmęczyć i dobrze wybawić.

Border Collie

Inteligentny, radosny i pełen energii pies, który nie cierpi leniuchować, uwielbia za to długie wyjścia i żywiołowe zabawy. Warto wspomnieć, że Border Collie nie będą się dobrze czuły mieszkając w bloku, ponieważ potrzebują dużo przestrzeni, aby mogły się swobodnie bawić.

Pies może być najlepszym przyjacielem, jeśli tylko poświęci odpowiednią ilość czasu i dostatecznie dużo uwagi. Psy, które potrzebują długich spacerów i są bardzo energiczne mogą dać dużo radości właścicielowi, jednocześnie jeśli nie ma on sił, aby się taką rasą zająć może przysporzyć mu wiele kłopotów.

Gdzie szukać psów rasowych? Bardzo duży wybór znajdziesz na psiaki.net.

Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.

Jaki pies rasowy do domu z małymi dziećmi?

Autor: Monika Dywijska

Wszyscy są chyba zgodni, że pies jest najlepszym przyjacielem człowieka, są jednak rasy, które mniej lub bardziej nadają się do domu, w którym są małe dzieci.

Nowy członek rodziny w postaci dziecka, często bardzo utrudnia decyzję o tym, jakiego czworonoga powinniśmy przygarnąć, czasem nawet, świeżo upieczeni rodzicie rezygnują z adopcji psiaka, obawiając się, że „nie dogada” się on z niemowlakiem. Jeżeli jesteś w gronie tych, którzy marzą o piesku, jednak boją się ponieważ w domu jest małe dziecko, przedstawiamy Ci zestawienie kilku ras, które idealne dopasują się do życia z najmłodszymi członkami twojej rodziny.

Golden retriever

Jak się okazuje, będzie idealnym wręcz przyjacielem domu. Ta rasa charakteryzuje się spokojem i cierpliwością, które są wręcz niezbędne w okolicach maluchów. Mają łagodny charakter i są bardzo inteligentne. Golden retrievery bardzo szybko przywiązują się do wszystkich domowników i akceptują inne zwierzęta domowe. Trzeba jednak pamiętać, że wymagają sporo uwagi i aktywności fizycznej, dlatego nie jest to raczej rasa dla leniuchów.

Cavalier king charles spaniel

Bardzo łagodna, praktycznie pozbawiona agresji rasa, która w krótkim czasie bardzo przywiązuje się do ludzi. Spaniele charakteryzują się żywym i wesołym nastawieniem, dzięki czemu bardzo szybko zaprzyjaźniają się z dzieciakami, dla których pies jest towarzyszem zabaw.

Buldog angielski

Trzeba przyznać, że ta rasa raczej nie grzeszy urodą, jednak buldogi mają naprawdę wspaniały charakter, dzięki któremu idealnie wpasują się w role towarzysza rodziny. To spory, jednak kochający dzieci, wesoły i cierpliwy pies. Buldogi wymagają jednak konsekwencji i uporu w szkoleniu i wychowaniu. Są stosunkowo ciche i nie potrzebują dużej dawki spacerów.

Bokser

To bardzo żywiołowe i zawsze skłonne do zabawy czworonogi. Charakteryzuje je ogromne przywiązanie do właściciela oraz towarzyskość. Boksery bardzo dobrze dogadują się z dziećmi i sprawdzają się w roli swoistej niańki – nie opuszczają bowiem niemowląt nawet na krok. Jako rasa domowa, bokser sprawdza się idealnie. Jest jednak nieufny wobec obcych, dlatego trzeba uważać podczas wizyt gości i na spacerach.

Owczarek szkocki

Lepiej rozpoznawalny jako popularna Lessie. Jeżeli masz dzieci, spokojnie możesz zdecydować się właśnie na tą rasę psa. To kolejne czworonogi, które bardzo szybko przywiązują się do domowników, a przy tym przepadają wręcz za towarzystwem dzieci. Są bardzo inteligentne i szybko się uczą, jednak nie nadają się zbytnio do życia w blokowisku.

Poszukujesz psa rasowego? Sprawdź: http://www.psiaki.net/ogloszenia.

Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.

Rasy psów według grup FCI

Autor: Monika Dywijska

Kiedy chcemy przygarnąć do domu pupila zaczynamy zastanawiać się jakiej powinien on być rasy albo czy warto zainwestować w rodowód. Warto wtedy również dowiedzieć się czym jest FCI.

Fédération Cynologique Internationale, czyli Międzynarodowa Federacja Kynologiczna, która swoją siedzibę ma w Belgii, to główna jednostka wszelkich organizacji kynologicznych, które znajdują się w Europie, Azji, Australii, Ameryce Północnej oraz Południowej, Nowej Zelandii i Afryce. FCI zrzesza hodowców i miłośników psów na prawie całym świecie, wyjątkiem są Stany Zjednoczone i Wielka Brytania.

Grupy, które stworzyła Międzynarodowa Federacja Kynologiczna służą do klasyfikacji ras psów. Grup tych jest jedenaście. Dziesięć z nich tworzą rasy uznane przez organizację międzynarodową, jedenasta grupa jest natomiast miejscem, gdzie znajdują się rasy uznane przez którąś z poszczególnych organizacji, które tworzą FCI. Nie są to jednak rasy, które uznaje Międzynarodowa Federacja Kynologiczna w całości. Takie psy nie mogą brać udziału w wystawach, gdzie zwycięzcy ras walczą o tytuł "Zwycięzcy Grupy". Jak konkretnie zostały podzielone zwierzęta przez FCI?

Grupę pierwszą tworzą owczarki i psy pasterskie, pomijając szwajcarskie psy zaganiające bydło. Tu swoje miejsce znajdą między innymi owczarki australijskie, belgijskie, chorwackie, francuskie, holenderskie czy też Polskie owczarki nizinne i podhalańskie. Nie jest to jednak koniec długiej listy.

Do drugiej grupy zalicza się pinczery, sznaucery i molosy. Tu również można wpisać szwajcarskie psy górskie i do bydła, które wyłączone zostały z grupy pierwszej. Przykładami psów zaliczonych do tej grupy mogą być takie rasy jak: pinczer średni, sznaucer olbrzym, czarny terier rosyjski czy też popularny bokser.

Trzecia grupa to teriery. Mogą to być m.in. teriery irlandzkie, foksteriery krótkowłose i szorstkowłose albo Yorkshire Terrier.

Rasą, która tworzy czwartą grupę są jamniki. Tak, te nasze małe, podłużne pieski mają osobną grupę w FCI! Mogą to być jamniki zwykłe, miniaturowe albo królicze.

Piątą grupę tworzą szpice i psy w typie pierwotnym, czyli pies faraona, nagi pies meksykański bądź peruwiański albo szpic wilczy.

Psy gończe oraz rasy pokrewne należą do grupy szóstej. Znajdziemy tu gończego szwajcarskiego, posokowca bawarskiego a także popularnego dalmatyńczyka.

W grupie siódmej FCI umieściło wyżły. Wyżeł węgierski, pirenejski, portugalski czy też krótkowłosy zostanie tu zatem zaklasyfikowany.

Ósma grupa to aportery, płochacze i psy dowodne. Jeśli zatem posiadamy cocker spaniela angielskiego albo płochacza niemieckiego, możemy śmiało uznać, że jest on w grupie ósmej FCI.

Dziewiątą grupę tworzą natomiast wszystkie psy ozdobne oraz do towarzystwa. Znajdzie się tu zatem zarówno maltańczyk, pudel i chiński grzywacz, jak i spaniel tybetański oraz terier tybetański. Wszystkie małe, urocze, puchate rasy piesków, charakteryzujące się tym, że są bardzo towarzyskie.

Przedostatnia, czyli dziesiąta grupa, mieści w sobie charty. Afgański, perski, szkocki albo wilczarz irlandzki, te rasy możemy tu znaleźć.

Ostatnią grupę tworzą różne rasy, które nie są oficjalnie uznane przez organizację FCI.

Należy pamiętać, że ras w poszczególnych grupach jest o wiele więcej. Grupy Międzynarodowej Konfederacji Kynologicznej są rozbudowane i ujmują ogromną liczbę ras. Większość z nich dzieli się również na sekcje. Przed zakupem psa warto zorientować się w jakiej grupie FCI znajduje się jego rasa, szczególnie jeśli mamy zamiar jeździć z nim na konkursy i wystawy.

Sprawdź ogłoszenia hodoców psów rasowych na psiaki.net.

Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.

poniedziałek, 12 września 2016

Elektroniczna identyfikacja zwierząt

Autor: Karolina Adamczyk

Czipowanie, czyli elektroniczne znakowanie to popularna metoda zabezpieczania zwierząt. Miniaturowe mikroprocesory wszczepione pod skórę zwierzęcia umożliwiają szybką identyfikacje właściciela w przypadku gdy zwierzak się zgubi, bądź ulegnie wypadkowi. Pomimo że sam proces czipowania jest bezbolesny i stosunkowo niedrogi, wciąż budzi pewne obawy u właścicieli.

Czy czipowanie może być niebezpieczne?

Specjalną strzykawką z umieszczonym w igle mikroprocesorem wkłuwa się podskórnie po lewej stronie szyi. Sam zabieg jest szybki (do minuty), nie powoduje uszkodzeń ani blizn. Cały proces wszczepiana implantu jest więc w zupełności bezpieczny, nie wiąże się z ryzykiem wystąpienia powikłań, czy reakcji alergicznych. Dla samego zwierzęcia czip jest zupełnie niewyczuwalny.

Kto może odczytać numer identyfikacyjny?

W chwili odnalezienia błąkającego się zwierzęcia, za pomocą specjalnego czytnika możemy odczytać 15 cyfrowy, unikatowy numer. Ten odsyła do elektronicznej bazy, gdzie znajdują się dane o właścicielu. Kod odczytuje się używając odpowiedniego skanera: fala radiowa przetwarza zakodowany numer i przesyła do urządzenia wyświetlającego numer identyfikacyjny. Cały proces jest natychmiastowy i trwa mniej niż sekundę. Możliwością odczytania danych dysponuje każde schronisko, Straż Miejska, Policja oraz przedstawiciele Towarzystwa Ochrony Zwierząt. Numer identyfikacyjny możemy odczytać także w większości gabinetów weterynaryjnych.

Warunki podróżowania z psem

Elektroniczne oznakowanie jest obligatoryjne, jeśli chcemy podróżować ze zwierzęciem po krajach Unii Europejskiej. Bez wcześniejszego zaczipowania wyrobienie paszportu nie będzie możliwe. W Polsce nie ma obowiązku czipowania zwierząt, jednak niektóre z miast na podstawie uchwaleń radnych nakładają na swoich mieszkańców obowiązek znakowania psów i kotów. Aby radzić sobie z problemem bezdomności psów niektóre z miast sezonowo organizują bezpłatne czipowanie.

Czy czipowanie może okazać się nieskuteczne?

Darmowe czipowanie jest bardzo atrakcyjne dla właścicieli, pamiętajmy jednak o rejestracji swojego psa w ogólnopolskiej bazie danych. Zaindeksowanie psa w lokalnym rejestrze nie pomoże w odnalezieniu "zguby" jeśli podróżujemy z pupilem po kraju czy Europie. Wielu właścicieli nie zdaje sobie sprawy z zasięgu baz danych, warto więc dopytać weterynarza czy osobę zajmującą się czipowaniem do jakiej bazy danych zostaje zgłoszony nasz pupil. Figuracja w Ogólnopolskiej Bazie Danych Polskiego Towarzystwa Rejestracji i Identyfikacji daje największe zabezpieczenie. Pamiętajmy, aby na bieżąco aktualizować dane w bazie w przypadku zmiany numeru bądź miejsca zamieszkania, nieaktualne dane mogą znacznie utrudnić proces powrotu zwierzaka do domu.

Zaleca się, aby zabieg wszczepiania kodu wykonywany był przez wykwalifikowanego lekarza, prawidłowo wykonany proceder jest zupełnie bezbolesny i nieinwazyjny dla zwierzęcia. Nie wszyscy lekarze współpracują z wspomnianą OBDPTR, dlatego przed umówieniem się na spotkanie warto dopytać o szczegóły.

Karolina Adamczyk

http://przychodniazalesie.pl/

Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.

Najpopularniejsze podłoża do akwarium

Autor: Piotr Polański

Wybór odpowiedniego podłoża ma niebagatelny wpływ na parametry wody i prawidłowy wzrost roślin w naszym akwarium. Przy wyborze podłoża kierować się należy szeregiem czynników. Jednak na pierwszy miejscu zawsze powinno być dobro mieszkańców zbiornika.

W ofercie sklepów znajdziemy różnego rodzaju podłoża do akwarium, co może niedoświadczonych akwarystów wprowadzić w niemałą konsternację. Wybór tego typu produktów powinien być przemyślany. W artykule przedstawione zostaną najpopularniejsze typy podłoży dostępne na naszym rynku.

Bazaltowe

Podłoża bazaltowe ze względu na swoją atrakcyjną czarną barwę polecane są przede wszystkim do akwariów, w których dominują barwni mieszkańcy. Ciemny odcień bazaltu wspaniale uwypukli intensywny kolor ryb czy krewetek. Istotne jest, że bazalt wykazuje neutralność, jeśli chodzi o wpływ na parametry wody w zbiorniku. Sprawia to, że stosować go można w praktycznie każdym typie akwarium słodkowodnego. Bazalt znajdziemy pod różną postacią – dostępny jest w formie żwiru, piasku i grysu.

Piaskowe

Podłoża do akwarium tego typu ma zarówno zwolenników jak i przeciwników. Piasek o dobrze dobranej granulacji jest świetny dla systemów korzeniowych roślin. Zadowolone z niego będą również ryby kopiące, które lubią grzebać w podłożu i budować w nim kryjówki. Jednakże ubite skupiska piasku mogą przyczyniać się do powstawania miejsc, do których nie dociera tlen oraz do gnicia korzeni roślinnych. Najlepszym wyborem będzie rzeczny piasek kwarcowy, który z reguły jest najczystszy.

Granitowe

Podłoże granitowe jest podobnie jak bazaltowe bardzo uniwersalne, gdyż nie przyczynia się do zmian parametrów wody. Należy jedynie uważać przy wykorzystywaniu skał granitowych, gdyż mogą występować w nich niewielkie ilości wapnia. Podłoża do akwarium tego rodzaju dostępne są w formie grysu, który może mieć różną granulację. Granit daje nam szerokie możliwości, jeśli chodzi o wybór koloru. Znajdziemy podłoża białe, szare czy nawet zielone lub czerwone.

Żwirowe

Żwir jest prawdopodobnie najchętniej wykorzystywanym podłożem. Dostępny jest w wielu wariantach granulacyjnych. Jednakże pamiętajmy, że dla roślin odpowiedniejsze są ziarenka o wielkości z przedziału od 1 do 3 milimetrów. Z kolei większy żwir lepiej się prezentuje oraz jest łatwiejszy w utrzymaniu. Jednakże wybierając podłoża przygotowane z innego żwiru niż kwarcowy należy uważać, gdyż pojedyncze ziarenka mogą mieć ostre krawędzie, które mogą poranić ryby kopiące.

Marmurowe

Podłoża marmurowe świetnie sprawdzą się w zbiornikach, których mieszkańcy wymagają twardej wody zasadowej. Ze względu na swoje właściwości nie nadaje się do akwariów roślinnych. Podłoża z marmuru posiadają wysokie walory estetyczne. Dostępne są głównie w kolorze białym oraz różowym. Ich ostre krawędzie sprawiają, że nie nadają się do zbiorników z rybami lubiącymi kopać oraz poruszać się przy dnie.

Kwarcowe

Podłoża, których składnikiem jest kwarc, cieszą się sporą popularnością. Wynika to z faktu, że nie wpływają w żaden sposób na parametry wody. Oprócz tego wyróżnia je niska cena oraz szeroka gama kolorystyczna. Podłoża kwarcowe znajdziemy w formie żwirów, grysów oraz piasków różnej granulacji.

Podłoża do akwarium roślinnego

Prowadzenie akwarium roślinnego wymaga podjęcia dodatkowych działań. Rośliny oczywiście będą rosnąc w standardowym podłożu. Jednakże ze względu na niewielką ilość składników mineralnych ich wzrost może nie być satysfakcjonujący. Aby zapewnić roślinom komfortowe warunki do wzrostu, możemy wzbogacić podłoże substratem podżwirowym. Można zdecydować się także na zakup specjalistycznego podłoża dla roślin. Substraty podżwirowe umieszczamy na samym dnie zbiornika, nakrywając je następnie standardowym podłożem w formie żwiru. Powstałe w ten sposób warstwy można dodatkowo oddzielić specjalną siatką, która zapobiegnie się ich wymieszaniu. Substraty podżwirowe stopniowo uwalniają makro oraz mikroelementy, zapewniając w ten sposób roślinom optymalne warunki do wzrostu. Z kolei podłoża specjalistyczne dostępne są w formie granulatu, który dostarcza roślinom substancje odżywcze oraz zmiękcza wodę i stabilizuje jej pH.

Artykuł powstał dzięki uprzejmości amazonia24.pl - sklepu, w którym dostępne są podłoża do akwarium najwyższej jakości.

Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.

Przygotowywanie posiłków dla psów

Autor: Marianna Rogalska

Sporo osób, jeśli tylko pozwala im na to czas, chcą przygotowywać samodzielnie posiłki dla swoich pupilów. O czym warto wiedzieć, aby się do tego zabrać?

Zachowaj odpowiednie proporcje

Ważne jest opracowanie odpowiedniej dawki pokarmów oraz proporcji, w jakich zmieszane są poszczególne składniki. Nie jest kwestią przypadku, ile i jakiego rodzaju pokarmów znajdzie się w mieszance przygotowanej dla psa. Trzy grupy pożywienia, jakie powinny znaleźć się w psim jedzeniu to mięso, warzywa oraz wypełniacze, a potem także dodatki.

Przyjęło się założenie, że porcje mięsa, warzyw a wypełniaczy powinny być równe (1:1:1), jednak od pewnego czasu hodowcy mówią, że warto zwiększać porcję mięsa, zwłaszcza dla psów, które mają zapewnioną dużo aktywności fizycznej. Wtedy proporcje mogą wynosić nawet 2:1:1. Jeśli chodzi o dostosowanie porcji do pieska, można zastosować przelicznik 1 dekagram na 1 kilogram masy działa. Pies ważący 8 kilogramów zje zatem 80 dag karmy, która może składać się z ok. 25 deko mięsa, warzyw i wypełniaczy, lub z 40 deko mięsa i 20 deko warzyw i wypełniaczy.

Jakie składniki powinna zawierać karma dla psa?

Wspomniane mięso, warzywa, wypełniacze oraz dodatki można dobierać w różny sposób. Ważna uwaga – niekoniecznie pies kieruje się takim samym smakiem, jak człowiek. Nietypowe dla nas połączenia smakowe wcale nie muszą przeszkadzać czworonogom, dlatego nie trzeba się obawiać mieszania pozornie nietypowych pokarmów, np. owoców z mięsem.

Warto także różnicować posiłki w okresie kilku-kilkunastu dni. Nie martw się, jeśli w ciągu dnia twój pies ani razu nie zje bogatej w wartościowe składniki ryby. Może zjeść ją jutro albo za dwa dni.

Mięso – ugotowane lub sparzone, ale BEZ KOŚCI. Nadal wiele osób podaje psom kości ugotowane, a nie jest tajemnicą, że kości, zwłaszcza drobiowe, mogą poważnie zaszkodzić układowi trawiennemu psa. Ważne jest różnicowanie mięsa – nie codziennie ten sam gatunek, ale różne. Warto sprawdzić, czy pies nie ma problemów z tolerancją drobiu lub wołowiny. Jeśli tak, należy ich bezwzględnie unikać. Kilka razy w miesiącu przygotuj dla psa tłustą, morską rybę, ale unikaj przetworzonych i solonych. Unikaj podawania psu w posiłkach także wędlin czy kiełbas.
Warzywa i owoce – należy uważać na strączkowe, które mogą powodować wzdęcia. Zwłaszcza dla małych psów mogą być szkodliwe. Z tego samego powodu lepiej unikać także cebuli. Poza tym warzywa można podawać na surowo, ale bulwiaste lepiej jest ugotować na przykład na parze. Ziemniaki są praktycznie bez wartości dla psiego organizmu, więc nie ma większego sensu ich podawać. Starte owoce można traktować jako samodzielne przekąski lub dodawać do posiłków. Lepiej jednak unikać owoców egzotycznych oraz cytrusów, ponieważ mogą powodować dolegliwości trawienne.
Wypełniacze – mają dostarczać pozostałych elementów odżywczych i uzupełniać błonnik. Warto do posiłku dodać kluski, choć lepszy będzie ryż, ze względu na mniejszą kaloryczność. Bogate w błonnik i mikroelementy są płatki owsiane. Do posiłku można dodać mleko lub twaróg. Wypełniacze mogą jednak sprzyjać przyrostowi masy, dlatego jeśli pies ma nadwagę, można ograniczyć ich ilość.
Dodatki – czyli oleje, jajka, surowe kości. Słowem to, co nie szkodzi twojemu psu a może przyczynić się do nadania jego sierści miękkości i lśnienia, wzmocnić zęby czy uzupełnić witaminy.

Gotowe karmy dla psa i karmy hypoalergiczne dla psa

Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.

Karma mokra w żywieniu psa

Autor: Marianna Rogalska

Wybór odpowiedniej jakości karmy dla swojego psa jest niezwykle ważny. Jak wybierać, by zapewnić swojemu pupilowi właściwą ilość składników odżywczych i zadbać o jego prawidłowy rozwój?

Komponowanie diety dla człowieka staje się coraz modniejsze – ludzie zwracają uwagę na to, by w ich jadłospisie nie zabrakło witamin, minerałów, odpowiednich proporcji węglowodanów, które zapewnią zdrowie i poprawią funkcjonowanie organizmu. Tak samo należałoby postępować z przygotowywaniem jadłospisu dla swojego psa. Warto wybierać tak, by karma dla psa, którą podajemy swojemu pupilowi była podstawą zbilansowanej diety i pozwalała zadbać zarówno o układ trawienny czworonoga, jak i o jego ogólną sprawność.

Karma mokra czy sucha?

Jeśli chodzi o karmy pełnowartościowe ważne jest podstawowe rozróżnienie – karma mokra dla psa może inaczej smakować psu niż sucha. Choć wydaje się, że karma mokra zapewnia więcej pełnego, nieprzetworzonego mięsa w czystej postaci, to jednak w niemal trzech czwartych składa się ona z wody, co sprawia, że ogólna zawartość składników odżywczych i energii, tak ważnej dla zwierząt, jest znacznie niższa. W karmach suchych jest zaledwie 8% wody, dzięki czemu pod względem zawartości składników dla psa są one lepsze.

Nie da się jednak ukryć, że karma mokra ma bardziej wyrazisty smak i jest soczysta. To także pokarm nieco łatwiejszy dla małych, młodych i starych psów, gdyż często karmę suchą jest trudno gryźć niektórym psom. Jeśli chodzi o karmy dla szczeniaków, warto wziąć także to pod uwagę. Ponadto ze względu na niższą kaloryczność karma mokra jest polecana psom o ogromnym apetycie – warto wprowadzić ją do diety, by uniknąć nadmiernego przyrostu masy ciała psa, który pochłania ogromne ilości jedzenia.

Karma mokra, mimo że dostarcza mniej pełnowartościowych składników, może okazać się dobrym wyborem, jeśli pies cierpi na zaburzenia trawienia. Jest ona delikatniejsza dla żołądka i jelit.

Ogólnie rzecz biorąc warto łączyć oba te rodzaje karmy – mieszając (czyli stosując mix feeding) można oduczyć psa jedzenia zbyt dużych ilości karmy bez ryzyka że nadmiernie przytyje. To także odciążenie dla układu trawiennego i ułatwienie zadania psim zębom. Wielu producentów zamieszcza na opakowaniach przeliczniki, pozwalające w dobry sposób porównać wartość karmy suchej i mokrej. Dzięki temu można śmiało wymieniać jedną na drugą, nie obawiając się, że przez to pies będzie miał jakieś niedobory.

Doskonała karma mokra dla psa oraz liczne karmy dla szczeniaków w naszym sklepie - sprawdź, co może zyskać Twój pies.

Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.

środa, 1 czerwca 2016

Najczęstsze choroby psów - jak zapobiegać i leczyć

Autor: Aleksandra Primke

Tak, samo jak istnieje niezliczenie wiele chorób dotykających człowieka, analogicznie jest u zwierząt. Można aczkolwiek wyróżnić te choroby, jakie zdarzają się najczęściej lub są najpoważniejsze, należą do nich: nosówka, parwowiroza i leptospiroza.

Nosówka
W dużym stopniu zaraźliwa, ostra choroba wirusowa czworonogów i zwierząt mięsożernych. W temperaturze pokojowej wirus ginie w czasie 14 godzin, w temperaturze 56 stopni w ciągu 10 - 30 minut. Wirus ten jest odporny na wysuszanie i wpływ małych temperatur. W temperaturze 4 stopni zatrzymuje swoją zjadliwość miesiącami, a zamrożony - nawet latami. Na ogół do zakażenia dochodzi u młodych psów, jednak na chorobę narażone są psy w każdym wieku. Wirus jest wydalany wraz z wydzieliną z nosa, spojówek, moczu (w moczu pozostaje zjadliwy przez 55 dni). Bramą wniknięcia wirusa jest błona śluzowa. Zakażenie następuje przez kontakt bezpośredni. Bardzo często przebiega w obszarach miejskich. Podkreślić powinno się, że jest to choroba niezwykle groźna o bardzo wysokiej śmiertelności.

Objawy nerwowe nosówki to zmiany psychiczne, przymusowe ruchy, skurcze, brak koordynacji ruchowej, porażenia żuchwy, pęcherza moczowego, odbytu, utrata zdolności postrzegania, zaburzenia czucia (wraz z tym może dochodzić do samookaleczenia) tzw. „łapanie much”, niekontrolowana agresja.
Leczenie nosówki polega przede wszystkim na podawaniu kroplówek oraz antybiotyków o szerokim spektrum działania.
Jesli chodzi o powikłania to bardzo często dochodzi do uszkodzenia mózgu, w przypadku gdy wystąpi postać nerwowa – niektóre z objawów nerwowych mogą wtedy pozostać do końca życia .

Zapobiec nosówce można poprzez szczepienia ochronne w wieku 8 i 12 tygodni, powtarzane co rok.

Parwowiroza
Parwowiroza to kolejna bardzo groźna choroba wywoływana przez parvovirus, atakuje ona na ogół szczenięta w wieku od 6 tygodnia do 6 miesiąca życia, choć są na nią narażone zarówno starsze psy, jeśli nie były szczepione.

Parwowiroza jest przenoszona drogą kropelkową przez bezpośredni kontakt z chorym , lub zarażonym psem, oraz poprzez kontakt z odchodami takiego psa. Pies który przebył chorobę i wyzdrowiał jest nosicielem przez około 3 miesiące, jednak wirus potrafi uchować się na przedmiotach itp. w temperaturze pokojowej, nawet kilka lat (2 -3 lata) , z kolei wrażliwy jest na działanie niskich temperatur. Czas wylęgania wynosi od 3 dni do dwóch tygodni, przy czym pies jest zdolny do infekowania jeszcze przed wystąpieniem pierwszych objawów.

Leczenie polega przede wszystkim na nawadnianiu (kroplówki) oraz podawaniu antybiotyków, a także środków przeciw wymiotnych.

Zapobiec chorobie może głównie szczepienie - odbywa się ono w 6, 8 i 12 tygodniu życia szczeniaka, dodatkowo szczepienia należy co rok powtarzać.

Leptospiroza
Jest to choroba bakteryjna wywoływana przez leptospira interogans, jest ona zaraźliwa dla wielorakich gatunków zwierząt, należy do zoonoz – czyli jest zakaźna zarówno dla ludzi. Zawiera około 200 serotypów, będących groźnymi dla zwierząt, jak i dla człowieka. Ta bakteria jest czuła na wysychanie, kwaśne PH , środki chemiczne oraz na wysokie temperatury. Natomiast odporna na chłodzenie, a w stojącej wodzie i wilgotnej ziemi potrafią przetrwać wiele tygodni.

Jak można wywnioskować wymienione choroby mogą być niezwykle niebezpieczne nie tylko dla zwierząt, ale i dla ludzi, zatem tak istotna jest stała kontrola i profilaktyka, by nie dopuścić do rozwoju choroby.

Weterynarz Chojnice

Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.

niedziela, 10 stycznia 2016

Strach, Sylwester i psy

Autor: Katarzyna Mazurowska

Koniec roku to wyjątkowo ciężki okres dla niektórych zwierząt. Huki i wystrzały zaczynające się na wiele dni przed Sylwestrem wywołują często panikę u naszych ulubieńców i zwierzęta w potężnym stresie spędzają ten czas.

Nie musi tak być. Zarówno wystrzały jak i burze nie muszą być powodem stresu i Twój pies może spokojny i zrelaksowany przejść przez ten okres.

Jakie najczęściej popełniamy błędy?

Kiedy nadchodzi burza lub wystrzelą race z niepokojem patrzymy na psa czy się nie wystraszył. Jeżeli tylko przejawił jakiekolwiek symptomy strachu przemawiamy do niego czule, pieścimy, dajemy mu smakołyki. Przekładając na mowę ludzką – pies sobie myśli: był huk – wystraszyłem się – dostałem nagrodę – to znaczy, że dobrze zrobiłem, kiedy jest huk należy się bać. Następnym razem pies boi się bardziej i nasza reakcja jest większa – powstaje błędne koło. Sami poniekąd napędzamy i wzmagamy strach u psa.

Jak można temu zapobiec?

Najłatwiej jest z psem dla którego jest to pierwsza burza w życiu lub pierwsze sylwestrowe wystrzały. Jeżeli masz możliwość wyjdź z psem na dwór. Pamiętaj tylko o dobrym zapięciu obroży i smyczy. Pies powinien mieć również identyfikator i kontakt do właściciela, gdyby jednak zachciało mu się uciec. Na dworze zachowuj się zwyczajnie, jak co dzień. Grzmoty, wystrzały – to przecież nic takiego. Baw się z psem w to co najbardziej lubi: piłka, sznurek, patyk, śnieżki, kopcie w śniegu. Zupełnie ignorujcie hałasy. Pies się wystraszy – nie zwracaj na to uwagi – zajmijcie się zabawą. Pies dostaje wtedy sygnał, że nic się złego nie dzieje a na dodatek może być przyjemnie.

Nie masz możliwości wyjścia na dwór? W domu zrób to samo. Zabaw psa, odwróć jego uwagę ale aktywnością, w której pies również uczestniczy. Daj mu kość do jedzenia lub inny smakołyk ale nie w kryjówce do której uciekł lecz w pokoju lub na legowisku. Najlepiej jednak działa zabawa. Pies zaaferowany przyjemną sytuacją nie zwraca uwagi na to się dzieje za oknem.

Warto poświęcić pierwszego Sylwestra lub pierwszą burzę na wychowanie psa. Dzięki temu zyskamy zrównoważonego i spokojnego towarzysza na następne kilkanaście lat. Kolejne lata będziemy mogli spędzić na imprezie poza domem nie martwiąc się, że nasz futrzak przeżywa atak paniki w sylwestrową noc.

Co zrobić jeżeli pies się już panicznie boi?

W tym przypadku sprawa jest poważniejsza i przekonanie psa do spokoju i normalnych reakcji może zająć więcej czasu. Postępujemy dokładnie tak samo jak opisałam to powyżej z pominięciem wyjścia na dwór. W domu pies czuje się pewniej, dlatego odwracajmy jego uwagę na znanym mu terenie. W żadnym wypadku nie przemawiajmy do niego czule, nie głaszczmy kiedy siedzi w kącie i dygoce. Mówmy do niego normalnym głosem zachęcającym do zabawy. Jeżeli nie chce wyjść, bawmy się jego zabawkami sami tak żeby to widział, nie zwracając na niego uwagi. Pies wtedy widzi, że reszta jego ‘stada’ przyjemnie spędza czas i nie trzęsie się ze strachu jak on. Wcześniej czy później wyjdzie z kryjówki a przynajmniej będzie się bać mniej.

Zabawy dostosuj do swojego psa – to Ty wiesz co Twój przyjaciel lubi najbardziej. Zabawa musi być w oczach psa warta porzucenia lęku.

I pamiętaj podczas spacerów w Sylwestra– nawet jeżeli pies nie przejawia strachu - trzymaj go w miarę możliwości na smyczy i zaczep mu identyfikator.

Spokojnego Sylwestra i dobrej zabawy :)

Katarzyna Mazurowska www.loveforpets.pl - naturalne kosmetyki dla zwierząt.

Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.

Natura w zwierzęcym SPA

Autor: Katarzyna Mazurowska

Od pradawnych czasów ludzie i zwierzęta wykorzystują skarby natury do pielęgnacji, leczenia, jedzenia. To co naturalne zazwyczaj jest najlepsze. Po chwilowym ochłodzeniu kontaktów, dzisiaj na nowo powraca moda na Naturę również w SPA domowych zwierząt.

Po trwającym prawie dwa wieki zachłyśnięciu się cywilizacją i postępem coraz częściej my ludzie zaczynamy skłaniać się ku naturze. Zanieczyszczenie powietrza, wszechobecna chemia powoduje, że szukamy artykułów zdrowych, bazujących na naturalnych składnikach i jak najmniej przetworzonych.

Do pielęgnacji wybieramy kosmetyki naturalne, często wybierając te z małych manufaktur, mydlarni gdzie stawia się na jakość produktu. Często kosztują więcej ale ich jakość i skład gwarantuje, że nie zastosowano w nich chemicznych substancji zazwyczaj obecnych w komercyjnych produktach.

My ludzie chcemy naturalności. Nasze domowe zwierzęta: psy, koty i cała reszta czworonożnego świata również jest bombardowana na co dzień szkodliwymi, chemicznymi substancjami. Psy mają delikatniejszą i cieńszą skórę od naszej ludzkiej. Są również bardziej wrażliwe i mniej odporne na działanie szkodliwych czynników. Dlatego środki do ich pielęgnacji powinny być wybieranie z najwyższą starannością i ze znajomością składu.

W ostatnich czasach przyszła moda na psich fryzjerów, kąpiele i wszelakie zabiegi pielęgnacyjne. W czasie ich trwania stosuje się szampony, odżywki, balsamy, pudry i całą resztę bogatego asortymentu psich i kocich kosmetyków. Niestety wiele z nich zawiera szkodliwe i nawet niebezpieczne substancje. Producenci nie są prawnie zobligowani do podawania składu zwierzęcych kosmetyków. Jego ujawnienie zależy tylko od dobrej woli producenta. Często stosujemy te najtańsze – czyli kupujemy kota w worku, nie wiedząc co dany preparat zawiera. Podane na opakowaniach składy również zazwyczaj nie zachwycają – preparaty są myjącymi detergentami a nie kosmetykami pielęgnującymi. Stąd między innymi, w ostatnich latach ‘epidemia’ chorób i problemów skórnych u psów i kotów. Zwierzęta nie są w stanie przyswoić i zneutralizować wysokich dawek chemii z otaczającego je świata.

Idealne do pielęgnacji zwierząt nadają się naturalne mydła wyprodukowane z naturalnych składników, które zawierają naturalne oleje i masła roślinne. Te biokosmetyki dla zwierząt świetnie pielęgnują i nawilżają skórę i sierść psów i kotów samymi właściwościami zawartych w nich tłuszczów. Nie zawierające dodatków chemicznych naturalne mydła ograniczą przyczyny dolegliwości skórnych u psów i kotów dając w zamian bogactwo składników odżywczych prosto z natury.

Katarzyna Mazurowska www.loveforpets.pl - naturalne kosmetyki dla zwierząt.

Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.

Sucha skóra u psów i kotów

Autor: Katarzyna Mazurowska

Będąc właścicielami czworonogów czerpiemy przyjemność z głaskania naszych pupili. Jeżeli jednak Twój pies lub kot ma wrażliwą skórę, w złej kondycji głaskanie nie stanowi przyjemności ani dla nas ani tym bardziej dla zwierzęcia. Jak się objawia suchość skóry u psów i kotów? Co może być jej przyczyną i jak temu zaradzić?

Będąc właścicielami czworonogów jesteśmy dumni z ich wyglądu i czerpiemy przyjemność z głaskania naszych pupili po pięknej, miękkiej, lśniącej sierści. Jeżeli jednak Twój pies lub kot ma wrażliwą skórę, w złej kondycji głaskanie nie stanowi przyjemności ani dla nas ani tym bardziej dla zwierzęcia.

Drapanie, lizanie, gryzienie… i znowu lizanie, gryzienie, drapanie – ten kołowrotek może świadczyć o tym, że Twoje zwierzę ma delikatną i dodatkowo podrażnioną skórę.

Niektóre psy, podobnie jak ludzie mają bardziej wrażliwą skórę niż inne. Częstym wskaźnikiem tego typu skóry jest swędzenie i stan zapalny powiązany wielokrotnie z plackowy lub całościowym łysieniem. Powodem tego mogą być między innymi czynniki środowiskowe ( zanieczyszczenie, środki chemiczne ) i alergie pokarmowe.

Pierwszą czynnością w przypadku podrażnienia skóry u psów i kotów jest sprawdzenie i wykluczenie obecności pasożytów. Pchły, wszy, kleszcze i dodatkowo świerzb mogą być przyczyną problemów skórnych zwłaszcza u psów ze skórą wrażliwą.

W przypadku alergii pokarmowych trzeba ustalić – najlepiej drogą eliminacji - na co pies lub kot jest uczulony. Jest to metoda czasochłonna. Bardzo często nasze psy i koty nie tolerują zbóż, które wchodzą w skład większości karm dla zwierząt. Psie i kocie układy pokarmowe nie są dostosowane do trawienia węglowodanów i błonnika zawartych w ziarnach. Jako typowi mięsożercy są przystosowani do trawienia białka zwierzęcego, które powinno być głównym składnikiem psiej i kociej diety.

Inną przyczyną podrażnień i chorób skóry może być uczulenie lub/i podrażnienie przez substancje chemiczne stosowane w gospodarstwie domowym do czyszczenia, prania itp., itd. oraz używanie do pielęgnacji zwierząt kosmetyków z chemicznymi składnikami. Do kąpieli psów i kotów o wrażliwym typie skóry zaleca się stosowanie kosmetyków nawilżających o delikatnym działaniu opartych na naturalnych składnikach.

Jeżeli wszystkie powyższe przyczyny w konsultacji z lekarzem weterynarii zostały wykluczone a Twoje zwierzę nadal cierpi na problemy skórne, należy przeprowadzić badania i wykluczyć choroby wewnętrzne.

Jedną z powszechniejszych chorób powodujących zmiany skórne u z zwierząt jest niedoczynność tarczycy. Tarczyca jest odpowiedzialna za regulację przemiany materii u psów i kotów. Objawami niedoczynności tarczycy są między innymi: suchość skóry, wypadanie sierści – szczególnie u nasady ogona, częste, nawracające bakteryjne zakażenia skóry. Niedoczynność tarczycy można zdiagnozować badaniem krwi i leczyć dawkami hormonów.

Przyczyn dolegliwości skórnych u psów i kotów ze skórą wrażliwą może być wiele. Zawsze należy się starać odpowiedzieć na pytanie co i dlaczego może uczulać, prowadzić do zmian chorobowych i starać się to eliminować.

Podawanie leków objawowych i sterydów, jeżeli nie wyeliminujemy szkodliwego czynnika, prowadzi tylko do maskowania objawów i chwilowej poprawy. Stosowane na dłuższą metę uszkadzają narządy wewnętrzne, zwłaszcza wątrobę i nerki.

W myśl powszechnej zasady – lepiej zapobiegać niż leczyć – dbajmy o prawidłową dietę naszych czworonożnych przyjaciół, zgodną z ich naturą i używajmy do pielęgnacji nieszkodliwych kosmetyków. W naszym otoczeniu znajduje się wystarczająco dużo szkodliwych substancji, które nie są obojętne dla zdrowia zwierząt - nie dokładajmy im dodatkowych.

Katarzyna Mazurowska www.loveforpets.pl - naturalne kosmetyki dla zwierząt.

Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.

Kocimiętka i jej wpływ na koty - dlaczego ją uwielbiają

Autor: Katarzyna Mazurowska

Większość kotów szaleje na punkcie kocimiętki. Część z nich jednak pozostaje obojętna na jej wdzięki. Zastanawialiście się czasem dlaczego tak się dzieje? Dlaczego koty przestają być sobą w pobliżu tego ziela? Co takiego ma ta niewielka roślinka, że przyciąga w magiczny sposób kociaki nawet z dużych odległości?

Kocimiętka to wieloletnia roślina zielna z rodziny jasnotowatych występująca na świecie w około 250 gatunkach.
Łacińska nazwa kocimiętki - nepeta cataria wywodzi się od włoskiego miasta Nepete a cataria od łacińskiej nazwy kota. Czyli już od dawien dawna zaobserwowano jej magiczny wpływ na kotowate – nie tylko te domowe.

Kocimiętka pochodzi z Europy i Azji. Na skutek kolonizacji Ameryki Północnej przywieziona przez kolonizatorów zasiedliła również ten kontynent.

Kocimiętka jest zielem leczniczym wspomagającym organizm od wewnątrz jak i zewnętrznie.

Pomijając jej szerokie właściwości i skuteczność w leczeniu dolegliwości wewnętrznych skupimy się na jej działaniu zewnętrznym.

Co zawiera kocimiętka?

Liście kocimiętki właściwej zawierają olejek eteryczny irydoid nepetalakton, garbniki i gorczyce. Zawierają również sole mineralne, taninę, kwas octowy, alfa i beta-nepetalakton, cytral, nepetalakton, geraniol, dipenten, cytronelol, nerol, kwas masłowy, kwas walerianowy.

Jak kocimiętka wpływa na koty?

Struktura olejków eterycznych kocimiętki jest zbliżona do zapachów feromonów u kotów. Dlatego koty uwielbiają kocimiętkę i zachowują się przy roślinie jak ‘szalone’: tarzają się, pocierają, ślinią, mruczą, liżą, jedzą. Reakcja taka trwa około 10 minut i potem na około 30 minut kot staje się odporny na urok kocimiętki. Uwielbienie dla kocimiętki jest dziedziczne. Reakcję na jej zapach wykazuje 70%-80% kotów. Dziedziczenie następuje przez gen dominujący. Oznacza to, że gen 'miłości do kocimiętki' może posiadać tylko jeden z rodziców a potomstwo odziedziczy uwielbienie dla tej roślinki. To tłumaczy również fakt, dlaczego niektóre osobniki nie poddają się wabieniu przez ziele. Wystarczy, że oboje z kocich rodziców tego genu nie posiadają. Kocimiętka nie ma też wpływu na kocięta. Kociaki zaczynają reagować na zapach kocimiętki dopiero w wieku około 6-8 miesięcy, kiedy zaczynają osiągać dojrzałość płciową.

Olejek eteryczny zawarty w kocimiętce – nepetalakton – po szeregu reakcjach w organizmie pobudza ośrodki mózgowe u kotów odpowiedzialne za odczuwanie emocji, zwłaszcza tych pozytywnych.

Jakie właściwości ma nepetalakton – olejek eteryczny zawarty w kocimiętce?

Nepetalakton powoduje efekt halucynogenny. Podobno jego skutki są podobne do działania LSD lub w odczuciu innych do marihuany. Jednak dla kotów nie są szkodliwe.

Jakie właściwości ma kocimiętka (stosowanie zewnętrze )?

Kocimiętka ma właściwości, uspokajające i relaksujące. Działa bakteriostatycznie, przeciwzapalnie. Zapach kocimiętki odstrasza owady: komary, meszki, muchy.

Dzięki swoim właściwościom uspokajającym oraz relaksującym kocimiętka pomaga rozładować niepokój oraz wspomaga sen. Posiadając właściwości dezynfekujące pomaga leczyć infekcje skórne a kwasy taninowe zawarte w jej ziele przyspieszają gojenie tkanek. Kwasy te hamują również krwawienia z niedużych obtarć lub ran, pomagają w gojeniu się oparzeń i ugryzień owadów.

Katarzyna Mazurowska www.loveforpets.pl - naturalne kosmetyki dla zwierząt.

Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.