środa, 6 stycznia 2021

Kilka słów o wychowaniu psa w domu

Odpowiednia dieta to tajemnica zdrowia nie tylko nas ludzi, ale i każdej żywej istoty na świecie. Wiedzą o tym szczególnie właściciele czworonożnych pupili, którzy z pewnością nie raz zetknęli się z problemami żołądkowymi. W połączeniu ze złym zachowaniem potrafi to przysporzyć kłopotów.

Pies domowy jest całkowicie uzależniony od swojego opiekuna, także w kwestii karmienia. To od nas zależy jak będzie się czuł i wyglądał, ile będzie miał ruchu i na ile będzie grzeczny. Kwestia wychowania jest wciąż mocno dyskusyjna. O ile behawioryści są zdania że zwierzę przede wszystkim powinno wykonywać polecenia ze zrozumieniem, o tyle większość opiekunów uważa że pozwalanie niemal na wszystko jest ok.

Grzeczny pies, czyli jaki?

Powodów dla którym decydujemy się na psa w domu jest wiele. Czasami jest spełnieniem próśb dzieci, czasem bierzemy psa od kogoś bliskiego lub ze schroniska, a czasami los tak decyduje gdy zakochamy się w bezpańskiej psinie siedzącej przed naszym sklepem. Jeżeli dajemy dom szczeniakowi, teoretycznie mamy spory wpływ na jego zachowanie. Niestety w praktyce wygląda to tak że dopóki jest mały pozwala mu się na wszystko. Wskakuje na łóżka, śmiejemy się gdy niezdarnie gryzie koc, po kilka razy szukamy butów myśląc że “kiedyś z tego wyrośnie”. Owszem psiaki z tego wyrastają, za to wchodzą w coraz inne i bardziej uciążliwe etapy, jak chociażby wchodzenie czy trzymanie łap na stole, zjadanie wszystkiego co jest w ich zasięgu albo uciążliwe szczekanie. Przeważnie dopiero w tym momencie orientujemy się że coś nie gra. Jak to możliwe że nasz kochany, mały psiunio nagle stał się niegrzecznym, rozbestwionym psem? Gdy dociera do nas że sami na to pozwoliliśmy staramy się zaprowadzić przynajmniej minimum reguł. W niektórych przypadkach sukcesem jest fakt że pupil wraca na zawołanie, nie atakuje gości i daje głos tylko na pozwolenie. I w zasadzie jeżeli to wystarcza właścicielom można powiedzieć że mają grzeczne zwierzę. 

Jak karmić i wychowywać?

Czworonogi do szczęścia potrzebują niewiele, wystarczy dokarmianie, miejsce na wypróżnianie, trochę zainteresowania i spokojny kąt do odpoczynku. Same te potrzeby zaspokajane w określony sposób (ta sama godzina wyjścia na spacer, miska w tym samym miejscu) są namiastką szkolenia i pierwszymi krokami w wytyczaniu zasad. Jedną z najczęściej powtarzających się prób sił jest nasz posiłek. Jeżeli nie ugniemy się i nie zaczniemy dokarmiać psa podczas posiłku pod stołem, z pewnością nie będzie tego od nas egzekwował. Przyjemny zapach jedzenia na pewno sprawi że początkowo będzie próbował coś zdobyć od któregoś z domowników, jednak po kilku nieudanych próbach całkowicie o tym zapomni. To samo dotyczy innych aspektów życia.

Jednak rozpieściliśmy psa, i co teraz

W wychowaniu psa, metoda kija i marchewki zawsze jest skuteczna, o ile przyjmie się że kij to stanowczy ton głosu a marchewka to jego ulubiony smakołyk. Jednym z częstych problemów jest wskakiwanie na miejsca do spania i siedzenia, a w rezultacie na kolana gości. Kłopot robi się tym większy im bardziej rośnie pieszczoch. Co prawda z wiekiem coraz trudniej o skuteczną tresurę, ale zawsze warto próbować, a okazji do tego jest bez liku. Praktyczne przy tym okazują się suszone kawałki mięsa, które nie tylko są smaczne ale i zdrowe. Małe kawałeczki są świetną nagrodą w nauce wchodzenia i schodzenia z łóżka na polecenie. Po pewnym czasie gdy pies będzie znał komendy, zrozumie kiedy wolno mu wejść i już samo to będzie dla niego nagrodą. W sytuacjach kiedy np. przychodzą goście, możemy odwrócić psią uwagę na dłużej podając gryzak. Największym hitem ostatnich czasów są suszone uszy i ryjki wieprzowe, jednak trzeba pamiętać iż każdy smakołyk potrafi się znudzić, dlatego warto zaopatrzyć się w kilka rodzajów.

Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.

Różnice pomiędzy Labradorem, a Golden Retrieverem

Golden Retriever i Labrador Retriever to rasy psów, które podbiły serca psiarzy na całym świecie. Zobacz za co łączy a co dzieli te kochane psy.

Golden Retriever i Labrador to rasy psów, które są do siebie bardzo podobne zaczynając od nazwy „Retriever”, przez wspólne cechy na morfologii kończąc. Wiele osób nadal nie potrafi odróżnić tych psów. W tym artykule przedstawione zostały podobieństwa i różnice obu ras.

Historia Labrador Retrievera

Pochodzenie tej rasy nie jest jasno udokumentowane. Mówi się, że została zapoczątkowana w Nowej Fundlandii w prowincji Nowa Fundlandia i Labrador w Kanadzie. Stamtąd pochodzą pierwsze osobniki bardzo podobne eksterierowo do Labradora. Inni zauważają , że rasa tak ma pewne cechy wspólne z San Juan Spanielami oraz angielskimi, portugalskimi i irlandzkimi psami dobrze pracującymi w wodzie. W XIX wiecznej Anglii Labrador Retriever zaczął odgrywać znaczącą rolę podczas polowań. Płk Peter Hawker i hrabia Malmesbury zaczyna go wystawiać w próbach polowych. To ten osobnik stał się protoplastą tej rasy. W 1916 r. założono pierwszy klub rasy: „Labrador Retriever Club”.

Historia Golden Retrievera

W XIX w w Szkocji Lord Tweedmouth zaczął selekcjonować swoje psy aby stworzyć wyjątkową rasę: chętną do pracy z człowiekiem, nie bojącą się wody i trudnych warunków atmosferycznych. W tym celu połączył żółtego retrievera z wodnym spanielem Tweed. Otrzymane szczenięta krzyżował z innymi rasami takimi jak ogar i seter irlandzki. W 1913 roku po raz pierwszy żółty pies myśliwski został uznany za rasę przez Kennel Club UK a w w 1920 roku narodził się Golden Retriever.Zarówno Golden jak i Labrador należą do bardzo przyjaznych człowiekowi ras psów.

Golden Retriever i Labrador Retriever chociaż są stosunkowo podobnymi rasami pod względem eksterieru, to istnieje kilka cech różniących te psy.

Różnice fizyczne między Labradorem a Goldenem.

Wygląd Labrador Retrievera

Labrador Retriever to pies mocnej budowy, o średnim wzroście, harmonijny i proporcjonalny w każdym szczególe. Wysokość samca w kłębie to 56 do 57 cm a samic 54 do 46 cm. Umaszczenie występuje zawsze jednolite. Jest to czerń, brąz wątrobiany lub czekoladowy i kremowy zwany biszkoptowym. Sierść jest gładka, szorstka i krótka z gęstym nieprzemakalnym podszerstkiem. Labrador z racji tego, że ma tendencje do gubienia większej ilości sierści niż Golden powinien być szczotkowany codziennie. Oczy u labradora mogą być brązowe w rożnych odcieniach.

Wygląd Golden Retrievera

Podobnie jak labrador, Golden jest psem średniej wielkości o harmonijnym i mocnej budowie. Rozmiar samca w kłębie to 56 do 61 cm a samic 51 do 56 cm. Tak więc bywają osobniki wyższe niż labradory. W umaszczeniu Labradora i Goldena występują istotne różnice. Labrador mógł występować w trzech kolorach natomiast Golden ma szatę złotą w różnych odcieniach. Od jasno kremowej do koloru ciemnego złota. Sierść Goldena jest jedwabiście gładka, falista z charakterystycznymi piórami na „portkach” i przednich łapach. Goldeny jak i Labradory zrzucają sierść dwa razy do roku. Oczy Goldena są zawsze ciemnoczekoladowe. Obecnie występują dwie linie hodowlane Golden Retrievera: angielska i amerykańska z kanadyjską.

Charakter Labrador Retrievera

Temperament Labradora jest niezwykły. To bardzo inteligentny pies lojalny i towarzyski. Wyróżnia się niezwykłą cierpliwością wobec dzieci. Jest bardzo zrównoważony i łagodny wobec ludzi i innych gatunków zwierząt. Nie nadaje się na stróża ponieważ wszystkich ludzi traktuje po przyjacielsku. Labrador uwielbia wodę i nie przepuści żadnej okazji do kąpieli. Labrador to pies wszechstronny dobrze odnajdujący się w nowych sytuacjach. Z racji silnej budowy pies ten może być wykorzystywany do szukania i ratowania ludzi w trudnym terenie. Jego dobry zmysł węchu pozwala mu odnajdywać narkotyki, materiały wybuchowe, zagubione przedmioty dlatego wykorzystywany jest często przez służby mundurowe. Pies ten nie jest odporny na hałasy, powinien być do tego przygotowywany od wieku szczenięcego. Bez tych treningów staje się nerwowy i szczekliwy.

Charakter Golden Retrievera

Golden Retriever ma temperament podobny do Labradora. Jak każdy retriever jest skory do pracy z człowiekiem. Niezwykle delikatny wobec dzieci, toleruje inne zwierzęta w swoim otoczeniu. Jest psem inteligentnym, posłusznym, o niezwykłych predyspozycjach do pracy. Według klasyfikacji Stanleya Corena jest to czwarta najbardziej inteligentna rasa na świecie. To psy bardzo wrażliwe. Wymagają dużo uwagi ze strony właściciela. Bez długich spacerów staja się nerwowe i niespokojne. Goldeny uwielbiają wodę i są doskonałymi pływakami. Niezwykle zręcznie aportują z wody. Goldeny są bardzosocjalne dlatego nowe sytuacje nie napawają ich stresem i z łatwością aklimatyzują się w nowych warunkach.

Różnice i cechy wspólne między labradorem a Goldenem

Obie rasy mogą mieszkać w małym mieszkaniu pod warunkiem zapewnienia im przynajmniej trzech spacerów dziennie co daje w sumie ok 2 godz. zabaw i ruchu.

Oba psy wspaniale dogadują się z dziećmi, są nieocenionymi towarzyszami ich zabaw. Natomiast Golden z racji swojej delikatniejszej postury i ruchów jest właściwszy dla małych dzieci.

Chociaż obie rasy są bardzo inteligentne Golden wymaga większej uwagi przy szkoleniu i potrzebuje większej stymulacji rozwojowej umysłu.

Po osiągnięciu dojrzałości Labrador bywa bardziej hałaśliwy, ma większą tendencję do oszczekiwania niż Golden, który jest spokojniejszy. Przy szkoleniu należy zwrócić na to baczną uwagę.

Oba psy żyją ok 10 lat, nie mniej jednak to starszych labradorów bywa więcej niż Goldenów.

Psy te mają podobne choroby o podłożu genetycznym jednak to Golden Retriever z racji swojej postury mniej choruje na stawy niż labrador. Choroby oczu występują tak samo u obu ras. Objawiają się w każdym wieku dlatego ważne są wizyty kontrolne u lekarza weterynarii. Labrador przejawia też większą tendencje do otyłości. Labradory kochają jeść dlatego w tym przypadku stosowanie odpowiednio zbilansowanej diety jest konieczne.

Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.