piątek, 6 czerwca 2014

Pies na alergię!

Pies na alergię!


Autor: darekm


O boże, chyba sobie odetnę … internet. Po prostu nóż się w kieszeni otwiera czytając różne dziwne teorie publikowane w zakątkach globalnej pajęczyny. Jedna z ciekawszych na które miałem szczęście trafić niedawno traktowała o alergii u dzieci.


Po przeczytaniu konkluzji naprawdę zacząłem rozumieć dlaczego coraz więcej dzieci w dzisiejszych czasach cierpi na różnego rodzaju alergie. Gdybym musiał streścić myśl przewodnią artykułu w jednym zdaniu, brzmiałoby ono mniej więcej tak: trzymajcie swoje dzieci z dala od dużych skupisk zarazków. Dostało się też zwierzętom, które nie powinny wchodzić w bliższe interakcje z małymi dziećmi (ponieważ ich układ odpornościowy nie jest w pełni wykształcony).

Zdałem sobie właśnie sprawę, że rodzice mnie nie kochali, ponieważ zwierzęta nie dość, że zawsze się gdzieś w moim otoczeniu kręciły, to nawet spały ze mną w łóżku (a jeden pies do tej pory tak robi, a wręcz mnie wygania)! Do tego biegałem bez czapki i bawiłem się w błocie. Tylko jakoś żadnej alergii nie złapałem.

Jeśli chodzi o mechanizm w jaki działają alergie, to po prostu obronna reakcja organizmu na czynniki, które nie stanowią zagrożenia dla układu odpornościowego jak kurz, sierść, czy produkty spożywcze. Dzieje się tak dlatego, ponieważ kształtujący się układ odpornościowy nie posiadał drobnoustrojów i bakterii, z którymi mógł walczyć (sterylne warunki?) więc zaczął walczyć np. z kurzem.

Chciałem zakończyć ten artykuł wisienką na torcie i wskazać badania wykazujące dobroczynny wpływ posiadania zwierząt na kwestię bycia alergikiem, niestety nie znalazłem nic konkretnego. Jedyna wzmianka powtarzająca się na kilku stronach internetowych mówi o badaniach Specjalistów z Uniwersytetu Otago w Dunedin. Wykazali oni, że alergia rozwinęła się u 35%dzieci posiadających psa i kota i 52% posiadających tylko jedno z nich. U dzieci nie posiadających zwierząt w ogóle współczynnik zapadalności na alergię wyniósł 43%. No cóż, jak dla mnie te wyniki dowodzą zerowego wpływu zwierząt na zachorowalność na alergię. Podeprę się zatem wynikami tzw. obserwacji uczestniczącej przeprowadzonej na znajomych i ludziach z otoczenia i stwierdzę, że Ci posiadający kontakt ze zwierzętami są po prostu zdrowsi.

Ale to tylko ja i mogę się mylić. A teraz idę ryzykować moje zdrowie i pobawię się z psem.

Pozdrawiam!


Darek

sklep zoologiczny online

Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.

Nie kupuj kota "w worku" - dowiedz się o zwyczajach i pielęgnacji tych zwierząt

Nie kupuj kota "w worku" - dowiedz się o zwyczajach i pielęgnacji tych zwierząt


Autor: Rena-Dars


Tajemniczy, sprytny chodzi własnymi drogami, ale i przyjacielski, szukający kontaktu z człowiekiem - kot. Swoją obecnością i spokojem jaki z niego emanuje, potrafi sprawić, że czujemy się dobrze. W ostatnich latach koty, jako zwierzęta domowe stanęły na równi z psami.


Potrafią doskonale zająć się same sobą, potrzebują trochę mniej atencji ze strony właściciela niż pies. Nie trzeba wychodzić z nimi na spacery i nie hałasują pod nieobecność właściciela. Ale to wcale nie znaczy, że koty nie potrzebują naszej uwagi. Przeciwnie, samotny kot pozostawiony na całe dnie w domu, nudzi się i może tu zacząć pokazywać swój smutek poprzez niszczenie mebli czy brudzenie.

Każdy z nas wie jak wygląda pospolity „dachowiec”, ale oprócz nich istnieje wiele ras kotów, które dzielą się na: koty krótkowłose, koty długowłose, koty perskie i egzotyczne oraz koty syjamskie i orientalne. W zależności od gustu i funduszy wybieramy kociaka, który nam się podoba, jednak trzeba pamiętać, żeby przed wyborem zasięgnąć informacji o danej rasie. Jedne rasy są bardziej spokojne inne natomiast potrzebują większej aktywności i uwagi ze strony właściciela. Wybierając kota pomyślmy także o towarzyszu dla niego, jeśli całymi dniami nie ma nas w domu i oczywiście, jeśli warunki nam na to pozwalają. Wtedy koty zajmą się sobą nawzajem i nie będą się nudzić.

Co musimy mieć na początek?

Jak już zdecydujemy się na kociego członka rodziny to czeka nas zakup kociej wyprawki. Podstawowym wyposażeniem są oczywiście miski na jedzenie i wodę, odpowiedni pokarm, kocia toaleta ze żwirkiem i łopatką, transporter do przewiezienia kota no i oczywiście zabawki. Istotnym elementem jest drapak, ponieważ drapanie ma szczególne znaczenie w codziennej aktywności kota. Jest to zachowanie naturalne pozwala złuszczyć pazury, wzmacnia mięśnie, ale też pozwala zaznaczyć swój teren.

Kocia mowa ciała

Koty porozumiewają się między sobą najczęściej poprzez mowę ciała, niekiedy jednak używają do tego dźwięków. Każdy kto ma kota w domu wie, że oprócz standardowego miauczenia wydaje on masę różnych dźwięków, sygnalizując nam w ten sposób czego od nas chce. Także poprzez mowę ciała kot komunikuje się z nami lub wyraża w jakim nastroju jest w danym momencie, np. kot rozluźniony, zadowolony i pozytywnie nastawiony łasi się do nas z uniesionym ogonem, a głaskany odsłania brzuch mrucząc. Jeśli kot jest zdenerwowany lub zestresowany kuli się, ma mocno rozszerzone źrenice, płasko kładzie uszy i nierzadko fuka. Jeszcze inną postawą potrafi odstraszyć przeciwnika pokazując mu że jest większy i silniejszy. Wtedy jeży się na całym ciele, unosi do góry ogon i staję bokiem do rywala aby pokazać swoją groźną sylwetkę. Jeśli znamy dobrze swojego kota to z łatwością rozpoznamy w jakim jest nastroju, czy mu coś dolega lub czy czegoś od nas chce.

Pielęgnacja - czesanie

Koty spośród zwierząt domowych są chyba najczystszymi stworzeniami, poświęcają bardzo dużo czasu na toaletę. Już od trzeciego tygodnia życia kociak zaczyna się myć, liżąc się. Mycie futerka jest dla nich gimnastyką ciała, ale także masażem. Takie lizanie ma przede wszystkim na celu oczyszczenie włosa, pozbycie się martwych włosów. Kot też myjąc się rozprowadza po futrze wydzielinę gruczołów łojowych, która jest naturalną ochroną włosa. Zabieg taki pomaga również schłodzić się kotu w upalne dni. Pomimo, że koty są bardzo samodzielne, to czasami potrzebują naszej pomocy w zabiegach pielęgnacyjnych. Czas poświęcony na pielęgnację sierści zależy od rasy kota. Większość krótkowłosych kotów bardzo dobrze dba o swoje futerko i nie potrzebuje specjalnych zabiegów kosmetycznych. Wystarczy od czasu do czasu przeczesać kota gumową szczotką, która usunie martwe włosy. Koty trzymane wyłącznie w domu linieją cały czas dlatego ważne jest żeby pielęgnacja odbywała się regularnie. Najlepiej raz w tygodniu przeczesać kota gumową szczotką ewentualnie gęstym grzebieniem i na koniec można miękką szczotką usunąć pozostałe luźno włosy.

Bardziej pracochłonna jest pielęgnacja kotów długowłosych. Decydując się na takiego kociaka właściciel musi być świadomy, że będzie go musiał często czesać. Do pielęgnacji kota długowłosego potrzebne będą: metalowy grzebień gęsty i rzadki, szczotka do wygładzania sierści oraz talk lub puder do ewentualnego odtłuszczenia sierści, żeby była puszysta. Koty rasowe, np. persy mają bardzo bogaty podszerstek i jeśli nie będą regularnie wyczesywane, potrafią bardzo szybko się skołtunić i sfilcować. Wtedy nie pozostaje nic innego jak ostrzyc kota maszynką na krótko. Podczas czesania musimy pamiętać o miejscach, takich jak klatka piersiowa, brzuch, między łapkami, pod ogonem czy za uszami. Są to miejsca wrażliwe więc róbmy to ostrożnie i delikatnie. Czesząc kota najlepiej zacząć od szyi do ogona oczywiście z kierunkiem wzrostu włosa pamiętając, żeby przeczesywać głęboko aż do podszerstka.

Kąpiel pielęgnacyjna

Jeśli chodzi o kąpanie kota, jest to w zasadzie niepotrzebne, ponieważ koty ogólnie boją się wody. Kąpiel jest konieczna jedynie w sytuacji jeśli kot wytarza się w czymś brudnym i brzydko pachnącym oraz w celach medycznych lub wystawowych. Jeśli już zdarzy nam się kąpać kota pamiętajmy aby woda nie dostała mu się do nosa lub do uszu, ponieważ grozi to przeziębieniem lub zapaleniem ucha.

Pielęgnacja oczu, uszu i pazurów

Podczas zabiegów kosmetycznych nie zapomnijmy o pielęgnacji uszu, oczu i pazurów. Do czyszczenia oczu używamy zazwyczaj chusteczki higienicznej lub wacika zmoczonego w ciepłej wodzie. W sklepach zoologicznych dostać można specjalne płyny do przemywania oczu są one bardzo delikatne i doskonale sprawdzają się w codziennej pielęgnacji. Raz w tygodniu powinniśmy sprawdzić i jeśli potrzeba przemyć kotu uszy. Koty niewychodzące powinny mieć w domu specjalne miejsce gdzie mogą swobodnie ostrzyć swoje pazurki. Jeżeli wydaje nam się, że kot ma już za długie pazurki należy je delikatnie przyciąć cążkami przeznaczonymi specjalnie dla kotów. Przycinanie pazurków jest dosyć prostym zabiegiem wystarczy nacisnąć delikatnie poduszkę na łapce, wysunie się wtedy pazur. Skracamy białą część pazura pamiętając o nienaruszeniu różowej części, która zawiera tkankę nerwową i naczynia krwionośne. Jej obcięcie sprawiłoby kotu ból i krwawienie. Jeśli mamy obawy jak to zrobić lub po prostu się boimy to najlepiej powierzyć to zadanie fachowcowi.

Jeżeli nie radzimy sobie z pielęgnacją naszego pupila lub zwyczajnie nie mamy na nią czasu warto skorzystać z usług profesjonalnego groomera w salonie pielęgnacji zwierząt. Tam nasz kot zostanie odpowiednio wykąpany, wyczesany i wystrzyżony tak jak sobie tego życzymy. Fryzjer ze swoim odpowiednim podejściem do zwierząt sprawi, że zabieg pielęgnacyjny nie będzie dla zwierzaka stresujący a my, jako właściciele będziemy zadowoleni, że nasz kot będzie miał czyste i lśniące futerko. Pamiętajmy że regularna pielęgnacja i opieka weterynaryjna zwierzaka pozwolą nam cieszyć się zdrowym i zadowolonym kotem, a kotu pozwoli na dobre samopoczucie i zdrowe życie.


Miłośniczka kotów

http://www.strzyzenie-psa-krakow.pl

Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.

Jak postępować w razie ataku, ugryzienia przez psa

Jak postępować w razie ataku, ugryzienia przez psa


Autor: mikron


Z artukułu dowiesz się: Jak postępować w razie ugryzienia przez psa. Co należy robić w razie ataku psa. Co to jest wścieklizna i jak rozpoznać jej symptomy u człowieka.


Ugryzienie psa może spowodować wniknięcie do organizmu człowieka niebezpiecznych bakterii i wirusów znajdujących się w ślinie zwierzęcia. Jeśli ugryzienie jest „do krwi”, czyli nastąpiło przerwanie naskórka, zaś osoba pogryziona w ciągu ostatnich 5 lat nie była szczepiona przeciw tężcowi, konieczna jest konsultacja lekarska i poddanie się szczepieniu. Jeśli to możliwe powinniśmy zasięgnąć od właściciela psa informacji, czy pies był szczepiony przeciwko wściekliźnie. Szczepienia powinny być powtarzane co roku, warto więc dla własnego spokoju poprosić o wgląd do książeczki szczepień zwierzęcia, by sprawdzić datę ostatniego szczepienia.
Jeżeli rana jest głęboka, konieczna może okazać się interwencja chirurga. Niezbędne może okazać się także szczepienie przeciw wściekliźnie, jeśli nie mamy możliwości uzyskania informacji, czy pies, który nas pogryzł, miał aktualne szczepienie.
Udzielając pierwszej pomocy, przemyj ranę i jej okolice ciepłą wodą z mydłem albo łagodnym środkiem odkażającym, a następnie delikatnie osusz skórę, wycierając ją od rany na zewnątrz. Przykryj ranę sterylnym opatrunkiem i przytrzymaj go bandażem, by się nie zsunął.


Co należy robić w razie ataku psa


jak+uchroni%C4%87+si%C4%99+przed+pogryzieniem+1 jak+uchroni%25C4%2587+si%25C4%2599+przed+pogryzieniem+2

Jeśli masz czas na reakcję, spleć ściśle dłonie pamiętając o schowaniu wszystkich palców (rysunek 1), a także kciuków (rysunek 2)


jak+uchroni%C4%87+si%C4%99+przed+pogryzieniem+3jak+uchroni%C4%87+si%C4%99+przed+pogryzieniem+4

Następnie przełóż tak splecione ręce za głowę, aby ochronić kark. (rysunek 3) Maksymalnie przyciągnij łokcie, tak by jednocześnie zakryć uszy (rysunek 4)

jak+uchroni%C4%87+si%C4%99+przed+pogryzieniem+6jak+uchroni%C4%87+si%C4%99+przed+pogryzieniem+5

Uklęknij, przyciągając brodę do klatki piersiowej (rysunek 5)

Zwiń się maksymalnie w kłębek (rysunek 6) i pozostań nieruchomo w tej pozycji


Jeśli pozostaniesz w tej pozycji bez ruchu i nie będziesz hałasować (krzyczeć), najprawdopodobniej pies się zniechęci. Nie będzie miał, żadnego (odstającego) "punktu", aby mógł ugryźć i odejdzie.
Jeśli nie masz czasu na skulenie się lub pies już cię zaatakował i chcesz się wyswobodzić, staraj się wystawić okryte kurtką lub bluzą przedramię i wpychaj je jak najgłębiej w pysk zwierzęcia. W ten sposób rozluźnisz uścisk jego szczęk. Nie przestawaj pchać dopóty, dopóki pies cię nie puści. Nie wyszarpuj ręki, gdyż w ten sposób doprowadzisz do powstania rany szarpanej zamiast rany o gładkich brzegach. Jeśli pies ponowi atak, postaraj się chwycić go za skórę na karku i wypchnąć za najbliższe drzwi, które możesz zamknąć lub przyjmij pozycję ochronną opisaną i zilustrowaną powyżej.

Wścieklizna (wodowstręt) to niezwykle niebezpieczna choroba zakaźna zwierząt wolno żyjących, rzadziej domowych (np. lis, wilk, pies, kot), przenosząca się na człowieka w razie pokąsania go przez chore zwierzę. Szczególnie podejrzane o wściekliznę są zwierzęta wolno żyjące, które zachowują się w sposób dla siebie nietypowy, np. nie uciekają przed człowiekiem. Wścieklizna jest chorobą śmiertelną, ale to wcale nie znaczy, że pogryzienie człowieka przez chore zwierzę musi się skończyć chorobą. Przed zachorowaniem na wściekliznę skutecznie chronią szczepienia.


Symptomy wścieklizny u człowieka mogą wystąpić po 10 dniach do roku od pokąsania, najczęściej zaś w ciągu 4 – 12 tygodni. W miejscu pokąsania występuje mrowienie, pieczenie i świąd, a po dostaniu się wirusa do ośrodkowego układu nerwowego pojawiają się bóle głowy, nudności, pobudzenie psychoruchowe, halucynacje, sztywność karku i pleców, częściowy paraliż i ślinotok. Najbardziej charakterystycznym objawem wścieklizny jest niemożność spożycia jakiegokolwiek płynu – stąd inna nazwa choroby – wodowstręt.
W każdym przypadku pokąsania człowieka przez zwierzę, którego los jest nieznany, należy potraktować je jako chore na wściekliznę i bezwarunkowo zgłosić się do lekarza oraz poddać szczepieniom ochronnym. Jeśli to możliwe upewnij się, czy zwierzę, które cię ugryzło, zostało odizolowane – jeśli nie powiadom służby sanitarne lub policję. Tylko w przypadku pogryzienia przez psa, którego właściciel okaże aktualne szczepienia, można zrezygnować z podania szczepionki.


http://domowe-zoo.blogspot.com/ http://domowe-zoo.blogspot.com

Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.

Prawidłowe żywienie rybek akwariowych

Prawidłowe żywienie rybek akwariowych


Autor: Dżasta


Odpowiednie żywienie jest gwarancją zdrowia i prawidłowego rozwoju rybek akwariowych. Jest także potrzebne do wykonywania podstawowych czynności życiowych oraz przystępowania do tarła.


Rybki powinno się karmić jeden lub dwa razy dziennie, w takiej ilości, aby mogły spożyć pokarm w ciągu 5 minut. Resztki pokarmu należy usunąć, aby ograniczyć zanieczyszczenie akwarium. Można również zrobić im dzień postu – wtedy zjedzą pozostałości. Im bardziej urozmaicone jest jedzenie, tym rybki są w lepszej formie. Jednak ich przekarmienie może im bardzo zaszkodzić. Odpowiednia dieta powinna być bogata w białka, tłuszcze, węglowodany, sole mineralne, witaminy, chitynę oraz celulozę.

Białko odpowiada za tworzenie hormonów i enzymów, stanowi także budulec ich organizmów. Najbardziej odpowiednie jest to rybie, najmniej natomiast roślinne, które są w stanie przyswoić tylko niektóre gatunki.

Tłuszcze dostarczają rybkom energii. W szczególności powinno się je podawać młodym osobnikom. Należy jednak uważać, ponieważ przekarmienie tłuszczami powoduje otyłość i zwiększa podatność na choroby. Podobnie jest w przypadku węglowodanów.

Dzięki solom mineralnym prawidłowo funkcjonują enzymy oraz komórki. Wpływają one także na prawidłową budowę szkieletu oraz równowagę elektrolityczną.

Witaminy natomiast odpowiadają za procesy przemiany materii u ryb. Ich nadmiar może jednak zaszkodzić. Powinno się je stosować przede wszystkim w okresie rozrodu czy w trakcie zimy. Takie preparaty należy przechowywać w chłodnym miejscu, w szczelnie zamkniętych opakowaniach.

Chityna oraz celuloza regulują czynności przewodu pokarmowego, ograniczając możliwość wystąpienia zaparć oraz niestrawności.

Czym karmić rybki akwariowe? Na rynku dostępnych jest wiele różnorodnych pokarmów.

Najpopularniejsze są płatki. Mogą być wysokobiałkowe (dla narybku) oraz niskobiałkowe (dla osobników dorosłych), roślinne oraz mieszane. Niektóre mogą również zawierać witaminy. Najlepiej stosować kilka rodzajów, trzeba je jednak uzupełnić innym pokarmem.

Na przykład produktami mrożonymi. Z reguły są to pokarmy mięsne, ale można również znaleźć z dodatkiem warzyw.

Pokarmy liofilizowane to głównie larwy owadów, skorupiaki, a także zooplankton. Najczęściej występują w formie proszku lub sprasowanych kostek, które przykleja się po boku akwarium. Zawierają wiele składników odżywczych.

Podstawę diety powinny stanowić pokarmy żywe, takie jak: oczliki, rozwielitki, larwy ochotki czy larwy komarów. Są one dostępne w różnych rozmiarach.

Urozmaicony jadłospis zapewni rybkom akwariowym dobrą kondycję. Starajmy się je karmić tak, aby w ciągu tygodnia nie dostały 3 razy tego samego pokarmu.


Maxizoo - akcesoria dla rybek

Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.

Jak zrobić budę dla psa

Jak zrobić budę dla psa


Autor: mikron


Jak dobrać wymiary budy do wielkości psa i zagospodarować kojec. Gdzie ustawić budę i jak ją wykonać samodzielnie. O czym należy pamiętać, by uniknąć błędów.


Buda z przedsionkiem będzie dla twojego psa ciepłym i suchym schronieniem. Jej wewnętrzne pomieszczenie powinno być kwadratowe, na tyle duże, żeby zwierzę mogło w nim wygodnie leżeć.

Jeśli buda ma być dla dorosłego psa - wyznacz wymiary, mierząc długość zwiniętego w kłębek psa i dodając ok. 15 cm. Szerokość przedsionka powinna być o połowę mniejsza. Aby określić wysokość budy, zmierz odległość od spodu łap do czubka głowy siedzącego psa i dodaj do niej ok. 15 cm. Otwory wejściowe powinny sięgać stojącemu zwierzęciu do łopatek i być mniej więcej 5 cm szersze od niego. W ten sposób buda nie będzie zanadto przewiewna.

jak zrobić budę dla psa domowe-zoo.blogspot.com


Trochę utrudnione zadanie w doborze odpowiedniego wymiaru budy będziemy mieć, jeśli buda ma być dla szczeniaka. Wówczas należy przyjąć średnie wymiary dorosłego osobnika charakterystyczne dla danej rasy. uwzględniając fakt, iż pies jest z reguły większy niż suczka. Wielkość szczeniaka można ocenić po łapach. Im większe łapy ma nasz szczeniak, tym większym psem będzie w przyszłości. Ostatecznie możemy oszacować przyszły wzrost naszego szczeniaka, wzorując go na rodzicach naszego pupila, jeśli tylko mamy taką możliwość.
Po zmierzeniu bądź oszacowaniu gabarytów psa, zsumuj wymiary przedsionka i wewnętrznego pomieszczenia, a następnie wytnij z wodoodpornej sklejki o grubości 18mm odpowiednio dużą podłogę. Podstawę budy wykonaj z łat o wymiarach 50 x 100 mm., tak by podłoga była izolowana od podłoża. Połącz podłogę z podstawą wkrętami do drewna o długości 32 mm. Ściany, dach oraz wewnętrzne przepierzenie wykonaj ze sklejki lub desek. Aby zapewnić spływ wody, wytnij w ścianach szczytowych i przepierzeniu skosy pod kątem 45 stopni. Do wynikającej z pomiarów długości i szerokości płyt dachowych dodaj po 5 cm na okapy.

Aby buda była cieplejsza zimą i chłodniejsza latem, możesz zastosować podwójne ściany oraz podłogę, pomiędzy którymi należy umieścić styropianowe płyty najlepiej o grubości 4 - 5 cm. Dach budy pokryj gontem papowym lub papą, przybijając ją do płyt krótkimi ocynkowanymi gwoździami (papiakami). Połącz ściany, przepierzenie i podstawę budy plastikowymi narożnikami lub krótkimi kawałkami listew o przekroju 25 x 25 mm. Dach budy zamocuj do korpusu haczykami, aby można go było zdejmować w celu sprzątnięcia wnętrza. Jeśli dach jest ciężki, wówczas można zastosować z tyłu budy zawiasy, tak by zamiast zdejmowania dachu była możliwość jego podniesienia (otworzenia). Zewnętrzną stronę ścian i podstawy zabezpiecz środkami do konserwacji drewna (obecnie są impregnaty z woskiem) albo zagruntuj i pomaluj farbą podkładową oraz nawierzchniową.

Umieść budę tak, aby pies mógł obserwować ruch przed domem. Wejście jest najlepiej skierować na wschód, aby pomieszczenie wewnętrzne nie nagrzewało się zbytnio w upalne dni. Wnętrze wyściel starym kocem. Pierz go regularnie i odkażaj budę środkiem zaleconym przez weterynarza.

Pamiętaj, że pies nie powinien leżeć na kamieniu bądź betonie, w przyszłości może się to skończyć reumatyzmem naszego pupila. Nawet jeśli masz podwórko wyłożone np. kostką brukową, warto pomyśleć o zbiciu choćby drewnianej podłogi w miejscu, gdzie ma się znaleźć kojec i buda. W upalne dni pies lubi chłodzić się leżąc np. na trawie bądź piachu. Na miękkim podłożu też będzie oddawał potrzeby fizjologiczne. Warto więc wygospodarować taki kącik z piachem. Jeśli to możliwe, możemy pomyśleć też o częściowym zacienieniu kojca, np. sadząc jakieś drzewko, w którego cieniu nasz pies będzie mógł się schować w upalne dni.


http://domowe-zoo.blogspot.com/ http://domowe-zoo.blogspot.com

Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.