Pokazywanie postów oznaczonych etykietą koty. Pokaż wszystkie posty
Pokazywanie postów oznaczonych etykietą koty. Pokaż wszystkie posty

czwartek, 20 listopada 2014

Ile potrzeba do osiągnięcia kociego szczęścia?

Ile potrzeba do osiągnięcia kociego szczęścia?


Autor: Aneta Malinowska


Temat kotów na dobre zadomowił się w moich artykułach. Już na początku zaznaczyłam, że jestem właścicielką kotki o wdzięcznym imieniu. Pomimo że rozrabia, nie oddam jej za żadne skarby świata. Ma mięciutkie futerko, uwielbia się łasić i jak się przytuli, to jest niezwykle ciepło...


Znam zarówno zwolenników, jak i przeciwników kotów. Jedni uważają, że są fałszywe, wredne, żyją własnym życiem. Ja uważam, że są przede wszystkim kochane. Gdy są małe to nie jest smutno w domu, ponieważ chcą się bawić, rozrabiają, są bardzo żywiołowe. Nawet gdy bardzo zbroją, to nie ma serca się ich karać.

Mogłoby się wydawać, że kot nie jest tak bardzo wymagający jak pies. Nie trzeba go wyprowadzać na spacery, kąpać, zajmuje dużo mniej miejsca. Jedynymi wymaganiami jest czysta kuweta, pełna miska, świeża woda... Wszyscy, którzy tak uważają są w błędzie. Koty również mają uczucia, potrzebują naszego zainteresowania i miłości nie tylko wtedy gdy są małe. Weźmy przykład mojej sierścioliny: dokładnie wie, do kogo może przyjść się łasić, a kto ją karci za rozrabianie. Zawsze gdy wracam do domu, spryciula wyczuje to i zaczyna miauczeć. Potem przychodzi do mnie żeby ją przytulić. Gdy weźmie się ją na ręce zaczyna słodko mruczeć. W tym momencie następuje nasz codzienny rytuał przywitania: kładę ją na kolana i zaczynam delikatnie drapać i głaskać za uchem i po brzuchu. Czasem na ubraniu zostaje się spory kłębek sierści.

Gdy się ma kota trzeba zadbać również o jego zdrowie. Konieczne są regularne wizyty w gabinecie weterynaryjnym. Jeśli nie chcemy, by kotka miała małe, musimy wcześnie pomyśleć o sterylizacji. Kierując się do weterynarza, warto dowiedzieć się, który lekarz jest naprawdę godny polecenia. Po sterylizacji czy też kastracji musimy zadbać o odpowiednie odżywianie. Konieczna będzie zmiana karmy na tę mniej kaloryczną, ponieważ pupil może przybrać na wadze.

Po operacji musimy otoczyć zwierzaka szczególną opieką i troską. Należy mu się zrozumienie z naszej strony. W pierwszych dniach może nie mieć ochoty na zabawę. Warto o tym pamiętać i zapewnić mu spokój.

Kota nie kąpiemy. Wyjątkiem od reguły jest zabrudzenie się w takim stopniu, że podczas wylizywania nie będzie w stanie się wyczyścić. Do tego celu należy zakupić odpowiedni szampon. Co prawda koty śmiesznie wyglądają po wyjściu spod prysznica jednak chyba nie chcielibyśmy, by brudny czy nieświeżo pachnący pupil spał w naszej pościeli. Nie ma co się przejmować czy też żałować, ponieważ kociak wyschnie i futro powróci do pierwotnego wyglądu.

Warto poświęcić kotu kilka chwil i pobawić się z nim czy wziąć na kolana i podrapać w jego ulubione miejsca. Jeżeli chcemy się odstresować możemy okryć się kocem, wziąć kota i przytulić się do niego. Moja sierściucha potrafi wyczuć mój nastrój. Zawsze gdy jest coś nie tak, przyjdzie i próbuje po swojemu pocieszyć.

Gdy zdecydujecie się przygarnąć dachowca, zauważycie, że codzienność przed jego pojawieniem była po prostu nudna. Gwarantuję, że nie będziecie chcieli go zamienić na nic innego.


Aneta Łuczyńska

Biuro Obsługi Klienta

www.safeserver.pl

Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.

wtorek, 22 stycznia 2013

Maine Coon - opis rasy

Maine Coon - opis rasy

Autorem artykułu jest Kociara


Maine Coon to dostojny kot domowy o pokaźnych rozmiarach. Posiada piękne, półdługie, lśniące futro. Jego ciało jest silnie umięśnione, z szeroką klatką piersiową, sprawiające wrażenie prostokąta.

Maine Coon jest przedstawicielem najstarszej amerykańskiej długowłosej rasy kotów. To chyba największy kot domowy. Kocury osiągają zwykle wagę 7-10 kg. Kotki są mniejsze i osiągają wagę 4-6 kg. Pełny rozwój fizyczny osiąga w wieku 3–4 lat, czym różni się od innych ras kotów. Charakteryzuje go muskularna budowa ciała i gruby kościec, jest silny i wytrzymały.

Cechuje go głowa średniej wielkości, nieco kanciasta, z wyraźnie zarysowaną brodą w jednej linii z nosem. Wysoko położone kości policzkowe. Nos średniej wielkości. Uszy szerokie, wysoko osadzone, oddalone od siebie o jedną szerokość ucha, wewnątrz obficie owłosione, z charakterystycznymi pędzelkami na końcach. Piękne, duże, szeroko rozstawione oczy, w lekko skośnych oczodołach, dozwolone są wszystkie kolory (odcienie zieleni, złota lub miedzi, białe koty mogą mieć oczy niebieskie). Nie występują żadne powiązanie między kolorem oczu a kolorem futra. U kocurów występuje silne umięśnienie karku. Tułów dobrze umięśniony, masywny, z szeroką klatką piersiową i średniej długości szyją. Ciało powinno być długie o silnej budowie kostnej. Nogi silne, szeroko rozstawione, stopy okrągłe, dobrze owłosione i duże. Między palcami charakterystyczne „pędzelki”. Szata półdługa, której długość wzrasta ku tyłowi i osiąga najdłuższy włos na brzuchu i portkach. Na szyi charakterystyczny kołnierz, wyrastający od podstawy uszu – kryza. Faktura futra jedwabista, włos gładko opadający, przylegający do ciała. Ogon długi, puszysty, osiągający długość reszty ciała. Całość podszyta miękkim i delikatnym podszerstkiem. Futro może być wielo lub jednobarwne. Dopuszczalne są wszystkie kolory z wyjątkiem kolorów cynamonowego, czekoladowego, lilac, beżowego oznaczeń syjamskich i burmańskich. Każda ilość białego jest dopuszczalna.

---

Kociara

http://mojekoty-kociara.blogspot.com/

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Maine Coon - charakter

Maine Coon - charakter

Autorem artykułu jest Kociara


Koty rasy Maine Coon idealnie nadają się dla rodzin z dziećmi, od których w każdej chwili gotowe są przyjąć „dowody miłości”. Koty te łączą w sobie cechy charakteru kota i psa. Przywiązują się do swoich właścicieli, czekają na ich powrót do domu, witają się w progu.

To chyba po prostu koty idealne. Koty posiadające wiele cech charakteru psa. Łagodne, zrównoważone, wesołe, nie są złośliwe. Są bardzo przyjaźnie nastawione do człowieka i przywiązują się do niego, a nie do miejsca. To stworzenia, które towarzyszą człowiekowi we wszelkich pracach domowych – przy sprzątaniu, myciu okien, gotowaniu, pracy przy komputerze, podlewaniu kwiatów – jednym słowem muszą mieć wszystko na oku. Wszędzie wtykają swój ciekawski nosek. Lubią być w centrum zainteresowania. Chętnie bawią się, aportując (podobnie jak psy) swoją ulubioną zabawkę np. myszkę. Jeśli nie masz czasu bawić się w danej chwili, znajdą sobie same zajęcie, a potrafią być w tym bardzo pomysłowe – np. będą ganiać po całym domu babie lato, które wpadnie przez okno, kroplę deszczu spływającą po szybie. Chęć do zabawy w zasadzie nie opuszcza ich do końca życia, w odróżnieniu od innych ras kotów, które zwykle wraz z wiekiem stają się „poważniejsze”. Łatwo nawiązują kontakt z innymi zwierzętami domowymi. Nie stanowi dla nich problemu zamieszkanie pod jednym dachem z psem. Często czekają na swoich właścicieli, podobnie jak psy, siedząc w przedpokoju czy w oknie na parapecie. Przychodzą i witają się ze swoim Panem, przybiegając na „dzień dobry” z ogonkami do góry.

Zasypiają w zasadzie w każdym miejscu, w najdziwniejszych (nam ludziom wydających się nienaturalnych) pozach.

Bardzo lubią siadać na parapecie i rozmawiać z przelatującymi lub siedzącymi na płocie ptakami. Odgłosy przez nie wtedy wydawane są nie do podrobienia.

Maine coon mówi w charakterystyczny dla siebie sposób - niespotykany u innych kotów. Jego mowę można przyrównać do treli, gruchania, ćwierkania... Te koty cudownie śpiewają - nie miauczą.

Jednym słowem mówiąc – idealne koty domowe, zwłaszcza do rodzin z małymi dziećmi, od których cierpliwie znoszą wylewne pieszczoty. Ze względu na swoją wielkość, potrzebują sporo przestrzeni życiowej, więc najlepiej czują się w domu z ogrodem.

---

Kociara

http://mojekoty-kociara.blogspot.com/

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

piątek, 14 grudnia 2012

Karmienie kota

Karmienie kota

Autorem artykułu jest Kociara


Dieta kota powinna być dopasowana do jego wieku oraz stanu fizycznego (kastrat, ciąża, karmienie). Ponieważ koty są zwierzętami mięsożernymi, w jej składzie powinno przeważać mięso. Najlepiej kupować gotowe karmy renomowanych firm, nie kupować tych tanich z supermarketów. Kot powinien mieć obowiązkowo stały dostęp do miseczki z wodą.

Dieta powinna nie tylko dostarczać kalorii, ale także pełnić rolę profilaktyczną. Przy ustalaniu jej składników należy pamiętać, aby zawierała węglowodany, białka, tłuszcze, witaminy, minerały no i oczywiście wodę.

Można próbować przygotowywać samemu jedzenie, ale byłoby to bardzo czasochłonne i trudno byłoby zapewnić wszystkie niezbędne składniki. Najrozsądniej wybrać opcję korzystania z gotowych karm dostępnych na rynku, oczywiście renomowanych firm. W żadnym wypadku nie powinno się kupować tych najtańszych z supermarketów, które mają raczej niewiele wspólnego z dobrze skomponowaną dietą. Przy jej wyborze trzeba pamiętać, że koty to zwierzęta mięsożerne, więc zawartość mięsa powinna być odpowiednio wysoka. Najwięcej energii koty czerpią z tłuszczy, białek i węglowodanów. Zdecydowanie nie powinny być karmione pokarmem roślinnym.

Żołądek kota w zasadzie nie odpoczywa i je on około 15-20 razy dziennie. Kot nie posiada w ślinie enzymów trawiennych, a ich zęby są ostre i przystosowane do wstępnego rozdrobnienia, rozerwania pokarmu. Najlepiej, jeśli miseczka z suchą karmą będzie przez cały czas dostępna dla kota, a obok niej obowiązkowo druga z wodą. Dietę można urozmaicić gotowanym kurczakiem, żółtkiem jaja kurzego (ale nie częściej niż raz w tygodniu), gotowaną rybą (także nie za często). Oczywiście do potraw nie wolno dodawać żadnych przypraw. Dobrze jest także posiać specjalną trawkę dla kotów, którą będą sobie mogły skubać. Dostarczy ona błonnika, ułatwi usunięcie z przewodu pokarmowego kul włosowych, a także uchroni nasze rośliny domowe.

Oczywiście obowiązkowo systematycznie należy myć wszystkie miseczki, z których korzystają kotki i dokładnie je płukać.

PRODUKTY ZABRONIONE W DIECIE KOTA

1. Resztki ludzkiego pożywienia – kot to nie kosz na śmieci, nie wolno mu podawać jedzenia z przyprawami

2. Wędlin, wędzonek itp. – produktów zawierających sól, która jest zabójcza dla kocich nerek

3. Karm przeznaczonych dla psów – kot to nie pies i wymaga innych proporcji i składników pokarmowych

4. Mleka – dorosłe koty nie trawią laktozy – spożywanie mleka przez dorosłe koty często prowadzi do biegunek

5. Żadnych kości, ryb nie obranych z ości

6. Wędzonych i surowych ryb, gdyż może to doprowadzić do niedoboru witaminy B1

7. Białka jajka kurzego, gdyż może to doprowadzić do niedoboru biotyny, a w konsekwencji do problemów z sierścią i skórą, a także zahamować wzrost

8. Słodyczy, czekolady

9. Surowego mięsa ani ryb. Szczególnie niebezpieczne jest surowe mięso wieprzowe, którego spożycie może wywołać śmiertelną chorobę Aujeszky’ego

10. Tzw. przysmaków – kabanosów, kiełbasek, dropsów – to mało wartościowe wypychacze, które są zupełnie zbędne w diecie kota

---

Kociara

http://mojekoty-kociara.blogspot.com/

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Maine Coon - dbanie o sierść

Maine Coon - dbanie o sierść

Autorem artykułu jest Kociara


Maine Coon to rasa kotów o długim włosie, szczególnie na ogonie. Nie posiadają jednak zbyt gęstego podszerstka, a ich sierść jest dość łatwa w utrzymaniu. Wystarczymy, że na czesanie kota poświęcimy jeden – dwa dni w tygodniu.

Koty rasy Maine Coon mają długi włos, szczególnie na ogonie, i tak jak inne wymagają pielęgnacji. Mimo długiego i gęstego futra codzienne czesanie nie jest konieczne, gdyż MC nie mają zbyt gęstego podszerstka. Wystarczy raz – dwa razy w tygodniu. Czesanie rozpoczynamy od głowy w kierunku ogona oraz od kryzy, poprzez brzuch. W okresie wymiany sierści, która następuje u MC dwa razy do roku, wiosną i jesienią, zabiegi pielęgnacyjne w postaci czesania można stosować częściej. Unikniemy wtedy nadmiaru sierści w domu, a i kot nie będzie wylizywał dużej ilości sierści, co grozi tworzeniem się kul włosowych (bardzo niebezpiecznych dla przewodu pokarmowego kota). Do czesania używamy metalowego grzebienia (nie za gęstego) lub szczotki z naturalnego włosia. Nie szarpiemy i nie wyrywamy sierści. Podczas tych zabiegów NIGDY nie czeszemy OGONA – włosy usunięte z ogona odrastają nawet do roku. Ogon możemy delikatnie przypudrować i uczesać miękką szczotką lub palcami.

Szczególną uwagę należy zwrócić na włosy pod pachami, gdzie dość często tworzą się kołtuny. Małe da się łatwo rozczesać, duże możemy już jedynie wyciąć.

Czesanie kota, oprócz wartości higienicznej czy estetycznej, spełnia ważną rolę budowania (zacieśniania) więzi z właścicielem. Najlepiej jest przyzwyczajać kota do czesania od urodzenia. Często kocięta traktują to jak zabawę, ale gdy dorosną traktują rytuał czesania, jak czynność codzienną. Kiedy kot denerwuje się podczas czesania niektórych miejsc, wracamy do tych ulubionych, a następnie z powrotem do tych kłopotliwych. Należy pamiętać, aby nie robić nic na siłę, przecież w każdej chwili możemy powrócić do czesania miejsc, których tym razem nie zdołaliśmy wyszczotkować.

---

Kociara

http://mojekoty-kociara.blogspot.com/

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Instynkt łowiecki kota

Instynkt łowiecki kota

Autorem artykułu jest Kociara


Już krótka obserwacja kota wystarczy do wysnucia wniosku, że jest on wręcz stworzony do polowania. Budowa jego ciała oraz zmysły, jakimi obdarzyła go natura, są ucieleśnieniem drapieżnika. Przez wiele milionów lat ewolucji instynkt myśliwego u kotów został zachowany.

Kot to urodzony myśliwy. Zawdzięcza to swojemu wrodzonemu instynktowi łowieckiemu, który przetrwał wszystkie lata ewolucji i zachował do dziś cechy doskonałego drapieżnika. Zachowały go nie tylko koty dziko żyjące, ale także te udomowione. Dlatego każdy kot musi mieć możliwość „zapolowania”, choćby na pluszową myszkę lub papierową kulę, podczas domowych zabaw.

Jego schowane pazury umożliwiają szybki bieg, wyciągnięte zaś są doskonałym narzędziem do chwytania ofiary lub służą wspinaczce. Koty nieustannie je ostrzą, dlatego warto mieć w domu pieniek lub drapak, który to umożliwia. W ten sposób ochronimy swoje meble przed drapaniem. Ogon pomaga w utrzymaniu równowagi przy wykonywaniu każdego skoku i szybkim ruchu, a także chodzeniu po wąskim płocie – pełni rolę swoistego steru. Z pomocą przychodzą także bardzo dobrze rozwinięte zmysły – wzrok (doskonale widzący również po zmroku), słuch (przy pomocy, którego odróżnia nawet najbardziej subtelny dźwięk), dotyk (wibrysy – wąsy czuciowe, pozwalające doskonale odnaleźć się w otaczającym środowisku – umieszczone są nad oczami, na policzkach, podbródku i na stopach). Kot ma niezwykle rozwinięte mięśnie i ścięgna, które poruszają jego przednimi kończynami, których nadzwyczajną ruchliwość zapewnia staw barkowy. Jego elastyczność dodatkowo zwiększa brak łopatki w pasie barkowym. Niezwykle elastyczny kręgosłup pozwala na długie susy podczas biegu oraz odwrócenie ciała podczas lotu tak, aby zawsze spaść na cztery łapy. Doskonały zmysł równowagi kot zawdzięcza budowie ucha wewnętrznego.

Kot stąpa na palcach, a podczas biegu jego łapy mają mały kontakt z podłożem. Nie jest wytrzymały na zbyt długotrwały wysiłek fizyczny, dlatego polowanie polega na długotrwałej, starannej obserwacji ofiary, a następnie krótkiego i najczęściej skutecznego ataku. Kot wyróżnia się spośród innych gatunków niezwykłą zwinnością i szybkością ruchów. U kotów domowych zwinność tę da się zaobserwować podczas „polowania” na muchę, która wpadła przed okno do domu, lub na kroplę deszczu ściekającą po szybie.

---

Kociara

http://mojekoty-kociara.blogspot.com/

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Świat widziany zmysłami kota

Świat widziany zmysłami kota

Autorem artykułu jest Kociara


Kocie zmysły znacznie przewyższają ludzkie. Koty słyną z doskonałego wzroku, umożliwiającego widzenie nawet po zmroku, ale nie w całkowitej ciemności. Atutem jest także nieprzeciętny słuch, pozwalający wychwycić z otoczenia dźwięki o częstotliwości do 65 kHz. Węch i smak odgrywają mniejszą rolę w życiu kota.

Kot posiada wyśmienity wzrok. Budowa jego oka pozwala mu na równe wyraźne widzenie zarówno w dzień, jak i po zmroku. Koty widzą o 50% lepiej niż człowiek. Nie jest jednak prawdą, że kot widzi w całkowitej ciemności. Do widzenia niezbędny jest najsłabszy promień światła – np. gwiazd czy księżyca.

Posiada bardzo szeroki kąt widzenia – 285, gdzie człowiek ma to pole 1800, a pies jedynie – 830. Dzięki czemu widzi doskonale nie tylko przedmioty znajdujące się przed nim, ale także te po prawej i lewej stronie, a nawet takie, które znajdują się nad jego uszami.

Jeszcze niedawno sądzono, że koty widzą jedynie w odcieniach szarości. Jednak naukowcy, po wieloletnich badaniach, stwierdzili, że potrafią rozróżniać także inne niż szare barwy, choć widzą je dużo słabiej niż człowiek.

Kot także „widzi” przy pomocy swoich wąsów – wibrysów, które pomagają mu się orientować w terenie.

Doskonałym zmysłem kota jest słuch. Uszy kota są w stanie wychwycić głos wołającego go pana z odległości nawet 300 metrów. Kot odbiera dźwięki o częstotliwości do 65 kHz, człowiek - tylko do 20 kHz. Każde ucho posiada możliwość obracania się, niezależnie od siebie. Uszy kota są bardzo dobrze umięśnione – porusza nimi aż 30 mięśni. Kot potrafi wychwycić jeden konkretny dźwięk spośród codziennego hałasu. Za pomocą słuchu koty są w stanie niemalże idealnie zlokalizować np. swoją zdobycz.

Węch nie odgrywa tak ważnej roli u kotów, co wzrok czy słuch. Służy kotu do rozróżnienia nieświeżego jedzenia, którego żaden kot nie ruszy. Kot zwykle przed każdym jedzeniem dokładnie obwąchuje pokarm. Za pomocą węchu koty także poznają otoczenie. Koty posiadają organ Jacobsona – około centymetrowej długości rurka zlokalizowana w podniebieniu, z wylotem wewnątrz jamy ustnej, który pozwala na doskonałe rozpoznawanie zapachów wydzielanych przez inne koty. Dlatego obwąchując coś, koty często mają otwarte pyszczki.

Smak u kotów jest ściśle powiązany z węchem. Kubki smakowe znajdują się na przedniej i bocznych ścianach języka. Koty w zasadzie nie reagują na słodki smak, natomiast zdecydowanie lubią smak słony.

Kot ma rozmieszczone na całym ciele zakończenia nerwów czuciowych. Posiada także włosy czuciowe (wibrysy) - na przednich łapach, na podbródku, na policzkach czy nad oczami, które wykorzystuje do orientacji w terenie, zwłaszcza w ciemnościach.

Do legendarnych należy koci zmysł równowagi, który zawdzięczają organowi w uchu wewnętrznym. Pozwala on na korygowanie położenia jeszcze w powietrzu, skąd powiedzenie, że kot zawsze spada na cztery łapy. Dość ważną rolę w utrzymaniu równowagi spełnia także ogon kota, który w wielu sytuacjach stanowi przeciwwagę.

---

Kociara

http://mojekoty-kociara.blogspot.com/

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Maine Coon - pochodzenie

Maine Coon - pochodzenie

Autorem artykułu jest Kociara


Wiele legend i opowieści krąży o pochodzeniu rasy Maine Coon. Jedne są wynikiem szukania podobieństw w ich wyglądzie do innych gatunków, inne odnoszą się do podróżników – miłośników kotów. Najwiarygodniejszą hipotezą jest ta, która mówi o naturalnej ewolucji kotów europejskich.

Na temat pochodzenia tej rasy istnieje wiele mitów i legend, które jednak nie mają podłoża naukowego. Jedna z nich mówi o skrzyżowaniu dzikiej kotki z szopem, po którym MC miałby odziedziczyć piękny, puszysty, pręgowany ogon charakterystyczny dla obu gatunków. Jednak z genetycznego punktu widzenia taka krzyżówka nie jest możliwa. Kolejna mówi o krzyżówce z rysiem, czego dowodem miałyby być charakterystyczne pędzelki na czubkach uszu. Ale to także jedynie legenda. Jeszcze inna mówi o krzyżówce wiejskiego krótkowłosego kota, przywiezionego przez pionierów z Europy z kotami angorskimi z Nowej Anglii. Następna wspomina o kapitanie Coonie – wielkim miłośniku kotów długowłosych (Persów, Angor), który pływał wzdłuż wybrzeży Nowej Anglii, a gdy przybijał do brzegu, podróżujące z nim koty schodziły na brzeg. Mieszkańcy mówili na nie – koty Coona. I wiele, wiele innych……..

Jednak najbardziej prawdopodobną jest hipoteza mówiąca o ewolucji ras kotów europejskich krótkowłosych, które zostały przywiezione do Ameryki przez pierwszych osadników. Ze względu na surowy klimat panujący w Ameryce koci fenotyp tych kotów ulegał zmianom, w celu dostosowania się do nowych warunków. Przeżywały osobniki najbardziej odporne i najlepiej przystosowane i tak w drodze naturalnej ewolucji powstała rasa Maine Coon.

Koty tej rasy stawały się coraz bardziej popularne wśród ludzi, a w roku 1860 po raz pierwszy zostały zaprezentowane na wystawie. W 1895 r. Maine Coon zwyciężył na wystawie w Stanach Zjednoczonych. Królowały na wystawach ponad 40 lat. Potem odeszły na drugi plan, mówiło się nawet o ich wyginięciu, co oczywiście okazało się nieprawdą (na szczęście dla wszystkich miłośników tej rasy).

W 1976 r. MC został wpisany na listę ras uznawanych Cat Fanciers’ Association, a także uznany przez Kanadyjczyków za ich rasę narodową. W 1983 roku Maine Coon został uznany przez FIFe (Federacion Internationale Feline).

W Polsce Maine Coon dopuszczono do hodowli dopiero w 1997 r., gdzie jest jedną z najpopularniejszych ras kotów.

---

Kociara

http://mojekoty-kociara.blogspot.com/

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Pielęgnacja kotów

Pielęgnacja kotów

Autorem artykułu jest luskaaa


Każde zwierzęta, tak jak i ludzie, muszą dbać o swoją higienę. Dzięki temu mogą normalnie funkcjonować w środowisku. Ludzie jako opiekunowie swoich pupili powinni im w tym pomagać.

Koty w pewnym stopniu same dbają o swoją higienę. Myją i wylizują swoją sierść. Jednak to nie wystarczy. Każdemu pupilowi trzeba szczotkować sierść za pomocą specjalnych przyrządów, takich jak szczotki i grzebienie. Nie ma znaczenia, czy jest to kot rasowy, czy też nie.

Koty krótkowłose potrzebują czesania tylko raz w tygodniu. Koty długowłose potrzebują znacznie więcej uwagi. Muszą być szczotkowane codziennie. Dzięki temu unikniemy sfilcowania sierści, które kończy się obcięciem włosów. Szczotkowanie kotów pozwoli także uniknąć połykania przez koty sierści, które jest powodem zakłócenia strawności. Dodatkową sprawą, na którą powinniśmy zwrócić uwagę, jest higiena kocich uszu. Kiedy stwierdzimy nadmiar woskowiny, powinniśmy ją jak najszybciej usunąć. Pomóc nam w tym może wacik, a także odpowiedni do tego płyn, który można zakupić w sklepie zoologicznym.

Musimy dbać także o oczy naszego pupila. Jeżeli zauważymy jakąkolwiek wydzielinę, musimy ją niezwłocznie usunąć. Swoją uwagę powinniśmy poświęcić także zębom kota. Jeżeli stwierdzimy, iż nasz pupil jest posiadaczem kamienia nazębnego, powinniśmy udać się do gabinetu weterynaryjnego w celu jego usunięcia. Zapobiegać tej sytuacji można poprzez szczotkowanie kocich zębów za pomocą przeznaczonych do tego szczoteczek i past. Ostatnią sprawą jest pielęgnacja pazurów. Koty są zwierzętami, ktore same dbają o swoje pazury, jednak zdarzyć się może sytuacja, w której będziemy musieli im pomóc. W ich obcinaniu pomogą nam nożyczki, a także obcinaczki.

--- Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

piątek, 3 lutego 2012

Czego koty nie powinny jeść?

Czego koty nie powinny jeść?

Autorem artykułu jest Paweł Fejanowski



Ludzie zdają sobie sprawę z tego, jakie pożywienie jest dla nich zdrowe i odpowiednie. Niestety koty nie są ekspertami w zakresie dietetyki, więc to my powinniśmy serwować naszym podopiecznym odpowiednie posiłki. Niestety nie każdy wie, czego nie powinno się podawać kotom.

bigWielkim błędem popełnianym podczas karmienia kota jest podawanie mu karmy prosto z lodówki, gdyż w ten sposób możemy mu zafundować poważną chorobę

Nie powinny one jeść psiego jedzenia, gdyż kot ma zupełnie inne zapotrzebowanie na różne składniki niż pies. Niewskazane jest również podawanie zbyt dużej ilości ryb.

Nie można karmić kota tylko jednym rodzajem karmy. Zwierzak szybko się do niej przyzwyczai i nie będzie już chciał jeść niczego innego. Kiedy karma zostanie wycofana ze sprzedaży, stanie sie tragedia. Kot w związku z nagłą zmianą karmy może dostać silnej biegunki.

Koty nie powinny pić mleka. U wielu kotów mleko powoduje silne biegunki i wycieńczenie zwierzęcia. Kotu nie powinniśmy ponadto podawać kości i rybich ości. Ostre fragmenty mogą się wbijać w miękkie tkanki przewodu pokarmowego, co może doprowadzić do powstania wielkich ropni wewnątrz organizmu. Podczas gryzienia kości, kot może sobie połamać zęby.

Nie powinniśmy podawać kotu karmy nieświeżej. Niewskazane jest podawanie kotu resztek z naszego stołu. Zbyt mocno przyprawione wędliny i sól w nich zawarta jest dla naszego zwierzaka niebezpieczna.

Dobrze było by z jadłospisu naszego pupila skreślić wieprzowinę (ze względu na chorobę Aujeszky ego, śmiertelną zarówno dla kotów jak i dla psów ) Każdy rodzaj mięsa powinno się gotować. Samo sparzenie nie zawsze jest wystarczające.

Nasze pupilki często lubią słodycze, jednak czekolada i kakao mogą śmiertelnie zatruć zwierzę. Nie można również karmić zwierząt surowym białkiem jaj i surową rybą.

---

Centrum Twojego Pupila: Porady na temat kotów


Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

wtorek, 1 lutego 2011

Jak rozwija się kocia przyjaźń i porozumienie?

Jak rozwija się kocia przyjaźń i porozumienie?

Autorem artykułu jest Ewa Wilczek



Kot to zwierzę owiane niesamowitą tajemnicą. To wielka indywidualność, chodząca własnymi drogami. Z natury dzikie zwierzę, ale potrzebujące opieki człowieka. Zmiana warunków życia i próba przystosowania się do współpracy z ludźmi wymusiły na kocie umiejętność egzystowania w trudnych warunkach.

Nigdy nie wiadomo, kiedy zmieni mu się nastrój. Jednym słowem jest nieprzewidywalny. Z pluszowego misiaka potrafi nagle przeobrazić się w groźnego tygrysa. Różni się tym od psa, że ma własne zdanie. Kot nie posłucha komendy swojego pana, nawet ją zlekceważy. Dlatego koty nie są dla wszystkich. Trzeba posiąść wiedzę o tym, jak rozumieć kota, by żyć z nim w zgodzie. To kot dyktuje warunki i w dużej mierze narzuca je swojemu opiekunowi. Bardzo ważnym punktem w wychowaniu jest poznanie potrzeb kota przez właściciela.

źródło: http://freezdjecia.pl/zwierzeta/71-koty/detail/11219-koty-249

Często w praktyce dzieje się tak, że wiele osób uważa koty za głupie i przebiegłe. Wynika to jednak tylko z tego, że kot jest z natury dziki i ma swoje instynkty. Koty są bardzo mądre. To, co chcą uzyskać, dostają dokładnie od swojego opiekuna. Prosty przykład z życia kota. Czy nie było takiej sytuacji, gdy kot natrętnie chodził i miauczał koło nóg, by wypuścić go na dwór? Jestem przekonana, że taka sytuacja miała miejsce nie raz, nie dwa. A co robi opiekun? Po prostu wstaje z ciepłego fotela i otwiera drzwi balkonowe. W tym momencie kot osiągnął dokładnie to, o co prosił. Widać tutaj zależność między kotem a panem, gdzie przewagę ma kot.

Pan został zmanipulowany przez swojego pupila. To jest pierwszy błąd w wychowaniu, ponieważ kot sobie to zapamiętał, a to oznacza dla niego pozwolenie na wyjście. Można być pewnym, że kolejna taka próba wyjścia będzie wyglądać tak samo. Instynkt koci całkiem nie zanikł i dlatego ma potrzebę patrolowania swojego terytorium. Na podwórku kuszony zapachami i żywymi zwierzętami, które są dla niego atrakcją, oddaje się nocnym polowaniom. Po takich eskapadach przychodzi do domu wyciszony i spokojny, jak gdyby nic kładzie się na swoje posłanie i zamienia się znów w milusińskiego kociaka.

Natura kocia jest bardzo intrygująca i to powoduje, że ma swoich zwolenników wśród ludzi. Jego zmysły są mocno wyostrzone i nastawione na najmniejszy szmer na jego terytorium. Zawsze gotowy, by z zaskoczenia zaatakować, gdy czuje wokół siebie niepokojące sygnały. Najlepiej czuje się w nocy, ponieważ jego źrenice maksymalnie się rozszerzają.

Decydując się na kota przyszły właściciel powinien pamiętać o tym, by zapewnić mu ciepło i bliski kontakt. Musi również nie zapominać o tym, by próbować poznać jego humory, nastroje. Kot w sposób bezpośredni potrafi poinformować, że coś mu dolega, że w danej chwili nie chce być na rękach pieszczony, że nie takie jedzenie sobie życzył. Wyraźnie to sygnalizuje i oczekuje, że opiekun będzie się z nim rozumiał w tej kwestii. Właściwa interpretacja zachowań kotów pozwala na uniknięcie niepotrzebnych nieporozumień w postaci drapnięcia pazurem albo fuknięcia i zlekceważenia właściciela.

Pamiętajmy, że nasze koty są bardzo inteligentne i od nas również pragną uzyskać porozumienie. Dobra komunikacja pomiędzy kotem a panem daje wiele radości i wpływa na pozytywne więzi emocjonalne obojga. Kot potrafi przelać swoją miłość na właściciela i pozostaje dozgonnym jego przyjacielem.

---

http://www.zaradni.pl/porada/695,jak_kota_przyzwyczaic_do_obecnosci_nowego_towarzysza


Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Jak i dlaczego kot udeptuje miejsce łapkami, gdy znajduje się na kolanach?

Jak i dlaczego kot udeptuje miejsce łapkami, gdy znajduje się na kolanach?

Autorem artykułu jest Ewa Wilczek



Na pewno miałeś nieraz taką sytuację, gdy siedziałeś sobie spokojnie w fotelu, maksymalnie zrelaksowany, popijając dobrego grzańca, gdy nagle na kolana wskakuje Twój futrzak. Energicznie zaczyna się kręcić wokół siebie i przednimi łapkami mości na Twoich kolanach gniazdko. Wszystko fajnie, tylko dlaczego to takie bolesne?

No właśnie. Kot wskakując na nasze kolana początkowo kręci się i wierci, aż znajdzie sobie odpowiednie miejsce. Jednak zanim położy się na Twoich nogach, mija dłuższa chwila, ponieważ kot łapkami z wyciągniętymi pazurami „ugniata” sobie posłanie.

Najczęściej reakcja nasza jest taka, że odstawiamy kota na ziemię. Podczas gdy zrywasz się z fotela i delikatnie mówiąc, zrzucasz go ze swoich kolan, jest to dla niego niezrozumiałe. Kot jest w tym momencie zdezorientowany i nie wie tak naprawdę, co się wydarzyło,. W jego odczuciu nie stało się przecież nic złego. Dziwi się, dlaczego tak szybko wstałeś z fotela, gdy on prawie już zasypiał.

źródło: http://freezdjecia.pl/zwierzeta/71-koty/detail/11219-koty-249

My, ludzie, interpretujemy zachowanie kota jako coś, co miało związek z jego wypoczynkiem. Kot wszedł na nasze kolana, bo chciał zwinąć się w kłębek i zasnąć. Zastanawia nas jednak fakt, po co łapkami i z wyciągniętymi pazurami coraz intensywnej wbija je w naszą nogę?

Aby udzielić odpowiedzi na to pytanie, należy przyjrzeć się małym kociętom. Gdy matka kocica karmi młode, to kocięta pijąc mleko z jej sutków łapkami je ugniatają. W taki sposób wiedzą, skąd leci pokarm. Przez takie ugniatanie wzmaga się ilość mleka i kociaki mogą najeść się do woli. Dzieje się to instynktownie. Maluchy same wiedzą, kiedy następuje pora karmienia, a kocia mama zachęca je do tej czynności.

W głębi duszy każdy dorosły kot pozostaje małym niesfornym kociakiem, który siadając na Twoje kolana właśnie do takich chwil powraca. Ty jesteś dla niego kocią mamą i to ugniatanie stąd się bierze. Jako mały kociak robił tak, gdy mama wołała go do jedzenia. Twoja postawa siedząca jest zachętą dla futrzaka, który przywołuje miłe chwile podczas możliwości napełniania brzuszka ciepłym mleczkiem.

Co zrobić, by za każdym razem nie zdejmować kociaka z kolan? Gdy wybierasz się na relaks na fotelu, miej w pobliżu koc przeznaczony dla niego. W momencie gdy zobaczysz, że kociak ładuje się do Ciebie na kolana, to weź koc i zasłoń nim nogi. Pozwól milusińskiemu na odrobinę miłych wspomnień. Zresztą oboje możecie nadal się odprężać, jeżeli Ty odpowiednio wcześniej o to zadbasz, zabezpieczając się przed pazurami.

Taka interpretacja zachowania kota jest najwłaściwsza i należy tego przestrzegać. Kot traktuje Cię jak matkę zastępczą i obca jest dla niego Twoja nerwowa reakcja na jego wyciągnięte pazurki. Negatywne zachowanie z naszej strony jest niezrozumiałe dla malucha i oznacza odrzucenie przez matkę.

Niestety na tym tle między opiekunem a kotem często dochodzi do nieporozumienia. Gdybyśmy bardziej przykładali się do nawiązania przyjaźni i traktowali koty nie tylko powierzchownie, to nie byłoby sprzecznych sygnałów zarówno dla kota, jak i jego właściciela.

---

http://www.zaradni.pl/porada/695,jak_kota_przyzwyczaic_do_obecnosci_nowego_towarzysza


Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

niedziela, 16 stycznia 2011

Mieć kota na punkcie kotów

Mieć kota na punkcie kotów

Autorem artykułu jest Jacek Fistaszek



Krótka historia kotów i ich ras.
Koty od wieków były niezastąpionymi towarzyszami ludzi. Chroniły zbiory przed szkodnikami, zapobiegały szerzeniom się plagi gryzoni, zarazami. Herodot, historyk grecki w swych pracach zawarł opisy kultu bogini Bastet. W mitologii egipskiej opiekunkę miłości i płodności wyobrażano jako kobietę z głową kota lub pod postacią kocicy. Koty budziły szacunek oraz były chętnie hodowane do czasu, aż średniowieczne zabobony w Europie pogrążyły je w niesławie. Czarny kot miał być wysłannikiem diabła, ucieleśnieniem złych mocy, magii, nieodłącznym atrybutem czarownic. Na naszych ziemiach praktyki tępienia kotów nie ogrywały większego znaczenia. Zarówno mieszkańcy wiosek jak i miast doceniali zalety posiadania pożytecznego czworonoga, a wszelką przemoc im wyrządzaną surowo karano.

Współczesne koty rasowe i popularnie zwane dachowce zyskały sobie przychylność głównie za grację, zwinność, niezależność, umiłowanie psot i zabaw. Osoby decydujące się hodować miauczącego pupila muszą liczyć się z jego wymaganiami, zwłaszcza potrzebą częstego głaskania, drapania za uszami. Niektóre koty swym psikusom nie dają końca. Warto zatem od wczesnych dni wprowadzać elementy tresury, zanim czworonóg aż nadto się rozzuchwali. Koty rasowe i mieszane, będąc zwierzętami inteligentnymi, szybko się uczą. Wydają się być najodpowiedniejszymi towarzyszami domatorów, lubiących spokój, harmonię, piękno. Zadbane są wyjątkową chlubą mieszkańców, mogących być dumni za ich wdzięk i przywiązanie.

Według statystyk w Polsce pod względem liczby domowe koty mają przewagę nad psami. Wydaję się, że jest to spowodowane ich mniejszymi potrzebami. Większość właścicieli nie preferuje wielogodzinnych, codziennych spacerów z czworonogiem, wola wracać do domów, gdzie czeka na nich mruczący zwierzak. Wiele osób przygarnia koty mieszane, budzące podziw za przeróżne umaszczenie, kolor oczu, kształt budowy ciała. Są łatwiejsze w nabyciu, utrzymaniu i trzeba przyznać, że równie urocze co koty rasowe.

W kraju od 1997 roku działa Polski Związek Felinologiczny (PZF), zajmujący się spisem hodowli, opieką weterynaryjną kotów z rodowodem, organizuje pokazy i udziela fachowych rad właścicielom. Koty rasowe zyskały wielu miłośników dla swych niepowtarzalnych cech wyglądu i usposobienia. Dwie dekady temu najpopularniejszymi w Polsce były koty perskie. Natomiast obecnie maine coony cieszą się niegasnącym powodzeniem. Stale zwiększa się przy tym liczba kotów brytyjskich, syberyjskich, rosyjskich oraz ragdolii.

W naszym kraju od czterech lat koty rasowe i mieszane obchodzą 17. lutego swoje święto. Ten dzień podkreśla znaczenie tych zwierząt w życiu ludzi. Ciężko wyobrazić sobie bez nich świata, a żaden inny pupil nie wnosi w monotonną codzienność tyle tajemniczości.
---

Artykuły na każdy temat


Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

sobota, 8 stycznia 2011

Kot w dom - Radość z puszystym futerkiem

Kot w dom-Radość z puszystym futerkiem

Autorem artykułu jest Mateusz Jaworowicz



Wyobraź sobie pięknego, puszystego i pięknie mruczącego kotka...

Kotek to bardzo miłe, spokoje i warte każdej ceny zwierzątko. Posiadanie kota w starożytności było luksusem, na którego nie wszyscy mogli sobie pozwolić. Kotą oddawano też cześć i odprawiano różne ceremonie ku ich czci.

Kot we współczesnym świecie jest niestety na 3 miejscu wśród popularności. Dla wielu ludzi kot przynosi pecha, dla wielu też ludzi na słowo kot, nachodzą nam myśli, że kot to zwykły szary dachowiec...

Kocięta to małe skarby, które w przyszłości wyprą psy z pierwszego miejsca i to one będą ulubieńcem każdego człowieka.

Osobiście znam osobę która prowadzi hodowlę kotów, jest to miła ciepła osoba kochająca koty ponad wszystko, hodowla kotów syberyjskich - salamandra to dla niej całe życie.
Dla kota zrobi wszystko, ale dla niej to miły cudowny syberyjski (i nie tylko) mruczuś, który siedz w kolanach gdy śpimy, ogrzewa nas Sowim ciepłem.

Koty z rodowodem które można nabyć u Pani Marioli Wojciechowskiej są naprawdę przepiękne, nie mówiąc już o małych, młodych kociętach które dopiero co się narodziły...

Jeżeli jesteś samotny to kot syberyjski będzie dla Ciebie idealny, jeżeli nie masz do kogo otworzyć ust do rozmowy kot z rodowodem lub malutki kociaczek będzie idealny.

A może szukasz prezentu dla odpowiedzialnej osoby?
Kot to też idealny prezent, ale osoba której go dajesz musi być odpowiedzialna i zgodzić się na taki mruczący i miły w dotyku prezent.

Przytoczę ci pewną historię, która zdarzyła mi się ok. trzech miesięcy temu...

Trzy miesiące temu mój sąsiad przygarnął kotka z ulicy, taki mały miałczący dachowiec, nie mający domu ani ciepłej osoby która by się nim zajęła.

Kotek szybko się zaaklimatyzował i na trzeci dzień już wiedział gdzie ma się załatwiać, oraz gdzie ma spać.

W dzień chodził po domownikach kamienicy mojej i jeszcze jednej obok, a w nocy kładł się spać do garażu na podwórzu, gdy tylko się otworzyły drzwi którego kolwiek z zamieszkałego w kamienicy mieszkańca kotek "Mruczuś" szybko wślizgnął się do domu i tam wszystcy go zabawiali.

Niestety kotek znalazł pięknego syberyjskiego kotka i od tamtej pory go już nie widziałem.

---

Kot syberyjski lub kot z rodowodem powinien być w twoim domu już teraz, więc kliknij TUTAJ


Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

środa, 5 stycznia 2011

Zdjęcia kotów z pazurem

Zdjęcia kotów z pazurem

Autorem artykułu jest Jacek Fistaszek



Zarówno koty rasowe jak i mieszane zjednały sobie serca wielu ludzi głównie dzięki ich tajemniczej naturze, pełnym gracji ruchom, a co najważniejsze zachwycającemu wyglądowi. Zdjęcia kotów często są ozdobą kalendarzy, widokówek czy obrazów.

Zarówno koty rasowe jak i mieszane zjednały sobie serca wielu ludzi głównie dzięki ich tajemniczej naturze, pełnym gracji ruchom, a co najważniejsze zachwycającemu wyglądowi. Zdjęcia kotów często są ozdobą kalendarzy, widokówek czy obrazów. Choć niektórzy nie przepadają za tymi zwierzakami, niechęć do nich nie jest związana z niedostrzeganiem ich piękna, ale raczej z niepewności co do ich zachowania.


Brak sympatii do kotów, preferowanie bardziej wiernych i posłusznych zwierząt, jest domeną ludzi, którzy nie lubią być zaskakiwani przez trudniejsze w obejściu zmienne nastroje kotów. Nie znaczy to jednak, że osoby trzymające się z nimi na dystans nie dostrzegają uroku ich zgrabnej budowy ciała, magnetyzmu spojrzenia, pełnej mimiki mordce. To sprawia, że nawet mimo braku cieplejszych uczuć dla usposobienia tych zwierząt, oglądając zdjęcia kotów domowych trudno powstrzymać się od podziwu.


Właściciele pupilów prześcigają się w uwiecznianiu na fotografiach ich pociech podczas zabaw, psot, walk czy nawet snu. Pełne wdzięku zdjęcia kotów rozczulają nawet najbardziej oporne serca. Miłośnicy mniej oswojonych zwierząt przychylniej nastawieni są na utrwalanie na kliszach życia dzikich gatunków kotów. W jeden z najsłynniejszych czasopism na świecie „National Geographic" co miesiąc umieszcza się reportaże bogate w doskonałe fotografie powstałe podczas licznych projektów czy wypraw badawczych. Wszystkie zdjęcia kotów, małp naczelnych, szczątek dinozaurów, tropikalnych roślin i wiele innych bogactw ziemi są z dbałością pod względem jakości sortowane, a najlepsze umieszczane w kolejnych wydaniach.


Zdjęcia kotów zwłaszcza dzikich i drapieżnych sprawiają wielką frajdę nie tylko osobą oglądającym, ale przede wszystkim tworzącym je fotografom. Praca w plenerze, obserwowanie zachowań tych zwierząt, śledzenie i dostosowanie się do trybu ich życia wiąże się z posmakowaniem prawdziwej przygody.

---

Artykuły na każdy temat


Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

piątek, 17 grudnia 2010

Jak chronić psa i kota przed chorobami.

Jak chronić psa i kota przed chorobami.


Autorem artykułu jest Jarosław Sobolewski




Jako lekarz weterynarii często spotykam się z pytaniem - po co szczepić, dlaczego uzupełniać minerały i witaminy, co to jest właściwie ten układ immunologiczny i gdzie jest on umiejscowiony?

Odpowiedź jest prosta, ale zarazem skomplikowana. Wiemy przecież, że w skład układu obronnego organizmu wchodzi skóra, części układu oddechowego i pokarmowego - szczególnie te kontaktujące się ze środowiskiem zewnętrznym, ale także narządy wewnętrzne, węzły chłonne, śledziona, itp.


Nie możemy zapominać też o komórkach układu immunologicznego - zdolnych do fagocytozy bakterii, wirusów, grzybów. Reasumując cały układ odpornościowy tworzy bardzo skomplikowaną sieć powiązań, w której jedne komórki przekazują sygnały innym angażując w to cały organizm. Niestety powiązania te bardzo łatwo uszkodzić i doprowadzić do zachwiania równowagi immunologicznej.


Co wpływa na zaburzenie tej równowagi? - stres, zmiana pór roku, zmiana miejsca zamieszkania, wyjazd właściciela na wakacje, choroba. Spadek odporności następuje także w przypadku stosowania niektórych leków, udział w wystawach, itp. Ponieważ ok. 70% komórek układu odpornościowego znajduje się w przewodzie pokarmowym - duża rolę w prawidłowym funkcjonowaniu przewodu pokarmowego odgrywają bakterie jelitowe i probiotyki. Spośród środków na wzmocnienie często polecany jest tran.


Jest to produkt naturalny, bogaty w kwasy omega 3 oraz witaminy A, D, E. Podnosi on odporność, korzystnie wpływa na układ nerwowy, koncentrację, rozwój psychoruchowy. Niebagatelną zaletą tranu jest to, co u ludzi stanowi problem, a mianowicie jego smak i zapach. Wiemy doskonale z praktyki, jak wybrednymi osobnikami są nasi pacjenci. Podanie suplementu czy leku w formie tabletki, proszku, czy nawet płynu jest bardzo skomplikowaną operacją. Czuły zmysł węchu i smaku wykryje każdą „niepożądaną" przez zwierzę substancję. W przypadku tranu ten problem znika. 87% psów i 94% kotów pozytywnie reaguje na zapach i smak tranu („smak rybi"), dodatek już 1 łyżeczki od herbaty tego preparatu znacząco zwiększa smakowitość codziennego posiłku - A DO TEGO UZUPEŁNIA TEN POSIŁEK W NIEZBĘDNE WITAMINY I OMEGA 3.


Przypomnijmy na co wpływają składniki tranu.


Witamina D - niezbędna dla dobrego przyswajania wapnia, korzystnie wpływa na układ odpornościowy.
Witamina A - niezbędna w prawidłowej funkcji skóry, okrywy włosowej i narządu wzroku
Witamina E - odpowiedzialna za funkcje rozrodcze, nazywana „witaminą młodości"
NNKT- omega 3 wywierają wpływ na funkcjonowanie całego organizmu, ponieważ wchodzą w skład każdej komórki. Regularne spożycie kwasów omega 3 ma wpływ immunomodulujący, co przejawia się hamowaniem powstawania reakcji typu alergicznego. Dodatkowo kwasy te obniżają wysoki poziom cholesterolu i trójglicerydów oraz hamują agregację płytek krwi - działając prewencyjnie na choroby układu krążenia (szczególnie u zwierząt powyżej 7 roku życia).


Aby uzyskać pożądane efekty uzupełnianie diety tranem powinno prowadzić się przez 6 - 10 tygodni. Po tym czasie zalecamy ok. ośmiotygodniową przerwę. Podsumowując: aby zapobiegać chorobom naszych piesków i kotków - odżywiajmy je w sposób racjonalny z dodatkami omega 3 i witamin i dbajmy o ich spokój psychiczny i rozwój fizyczny. W celu uzupełnienia niedoborów kwasów omega 3 i omega 6 polecam produkty z grupy mieszanek tranów i olejów roślinnych.


---

Autor jest doktorem nauk weterynaryjnych, prowadzi serwisy www.witaminka.istore.pl i www.weterynaria.info.pl www.ixia.ehost.pl



Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Wyprawka dla kociaka z hodowli

Wyprawka dla kociaka z hodowli


Autorem artykułu jest KYKG




Dobry hodowca, oddając kociaka nowym właścicielom, powinien zadbać o odpowiednią oprawę tego wydarzenia. Jednym z istotnych elementów jest wręczenie nowemu opiekunowki kotka wyprawki.

Dobry hodowca, oddając kociaka nowym właścicielom, powinien zadbać o odpowiednią oprawę tego wydarzenia. Jednym z istotnych elementów jest wręczenie nowemu opiekunowki kotka wyprawki.


Wyprawka nie musi być droga, tym bardziej więc powinniśmy się jej spodziewać od porządnej hodowli kotów rasowych. W wyprawce na pewno musi znaleźć się paczka suchej karmy, do której kociak był przyzwyczajany w hodowli. Dobrym pomysłem jest też dodanie paru puszek mokrej karmy lub kocich ciasteczek - w charakterze przysmaku dla pupila.


W wyprawce obowiązkowo muszą znaleźć się zabawki dla kota - im więcej, tym lepiej. Młode kociaki bardzo cenią sobie zabawę, zaś nie każdy nowy właściciel orientuje się w ofercie rozrywkowej dla kociąt, a wyprawka dla kociaka pozwoli mu zaznajomić się z niezbędnikiem. Dlatego też dołączone przez nas piłeczki, wędki czy szeleszczące poduszeczki posłużą mu za wskazówkę, co kupować dla swojego kotka.


Ważnym elementem wyprawki są książeczki z poradami dla właścicieli kota. Książeczkę taką można niedrogo kupić lub otrzymać za darmo przy zakupie większej ilości karmy - czasem wystarczy tylko zapytać o nią w sklepie lub hurtowni.


Z wyprawką otrzymujemy też często płytę ze zdjęciami kociaka od momentu narodzin do chwili zmiany domu. Album ze zdjęciami dołączony do wyprawki będzie wspaniałą pamiątką, zwłaszcza że koty bardzo szybko dorastają i przestają być malutkimi kociakami.


Książeczka zdrowia kota jest niezbędnym element wyprawki - pamiętajmy o aktualnych wpisach dotyczących szczepień, odrobaczeń i ewentualnych zabiegów, np. sterylizacji.


---

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

czwartek, 2 grudnia 2010

Wyprawka dla kota

Wyprawka dla kota


Autorem artykułu jest miwa




Zdecydowaliśmy się na nowego pupila jakim jest kot. Jednakże nim przyniesiemy go do domu zaopatrzmy się w kilka niezbędnych rzeczy. Niestety nie każdy zdaje sobie sprawę z tego co będzie potrzebować nasz kotek. Przede wszystkim kuwetę i żwirek.

Wybierając kuwetę możemy skorzystać z dwóch opcji. Pierwszą z nich i zarazem droższą jest kuweta kryta. Niemniej jednak jest dużo wygodniejsza. Posiada ona kryty daszek i drzwiczki, co zapewnia kotu odrobinę intymności, a naszych gości nie naraża na niemiły widok. Poza tym możemy zaoszczędzić na żwirku, gdyż ścianki kuwety ograniczają jego wysypywanie. Zdecydowana część naszych mruczków dosyć szybko przyzwyczaja się do krytej kuwety.


Natomiast kuwety odkryte zajmują mniej miejsca i są znacznie tańsze, ale i mniej estetyczne. Jednakże przy dłuższym czasie ich użytkowania są bardziej ekonomiczne. Nim jednak dokonamy zakupu to zastanówmy się nad miejscem, w którym kocia toaleta będzie stała. Dokładnie wymierzmy wolną przestrzeń, którą chcemy na ten cel przeznaczyć. Nie zapominajmy o tym, że musimy uzupełniać kuwetę kocim piaskiem. Co do wyboru żwirku to zależy od nas i preferencji naszego pupila. Zdarza się, iż niektóre kociaki są bardzo wrażliwe na zmianę żwirku i mogą odmówić korzystania z toalety.


Niemniej ważne są zabawki. Szczególnie jeśli to będzie mały kociak. Jest ich szeroki wybór poczynając od piłeczek czy myszek poprzez piórka witki po tunele. W ten sposób nasz pupil nie będzie się nudził, a przy okazji pogłębi z nami więź emocjonalną i zaspokoi instynkt łowcy. Co ważne, otóż nasze stworzenie zamiast nas drapać i gryźć zajmie się atakowaniem zabawek.


Niektóre firmy zajmujące sie dystrybucją kocich akcesoriów wprowadzają akcje "Wyprawka dla kota" korzystając z okresu promocji możemy w łatwy sposób nabyć gadżety dla naszego pupila.


---

Właścicielem tekstu Wyprawka dla kota jest serwis weterynarz



Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

niedziela, 28 listopada 2010

Jak kota przyzwyczaić do obecności nowego towarzysza?

Jak kota przyzwyczaić do obecności nowego towarzysza?


Autorem artykułu jest Ewa Wilczek




Przede wszystkim trzeba zadbać szczególnie o tego pierwszego. Nie możemy dać mu odczuć, że coś się zmieniło (choć dom będzie postawiony na głowie). Maleństwo, które pojawi się w naszym domu, podyktuje warunki wspólnego egzystowania.

Nie zmieniajmy "staremu" kotu miejsca miski, odpoczynku i zabawy - to co jego - to święte.Kot musi się czuć bezpiecznie i być pewien, że nic mu nie grozi.


krok 2


Nie faworyzujmy" nowicjusza" w żadnej rzeczy. Jeżeli na kolanach mamy malucha 15 minut, to tyle samo poświęcamy czasu i zabawę temu starszemu.


krok 3


Dobrze jest mieć dwie oddzielne miski do jedzenia po przeciwnych stronach i karmić w tym samym czasie. Od samego początku uczyć, gdzie każdy z nich ma swoje miejsce do jedzenia. Starać się to robić konsekwentnie - nie zrażać się do malucha bo początkowo będzie i tak robił po swojemu. Dopiero z czasem zaczyna pojmować, że każdy ma swoje miejsce.


krok 4


Koty starsze nie lubią nowości w postaci nowych lokatorów. Często przez nieumiejętną opiekę, czują się odrzucone, zazdrosne(i tu zaczynają się kłopoty w postaci demonstracji, "ja tu jeszcze mam coś do powiedzenia, żadne małe nie odbierze mi tego co moje".


krok 5


Najgorsza rzecz jaka może być to utrata zaufania kota do opiekuna. To są już poważne konsekwencje. Kot starszy może się obrazić i żadne argumenty nie przemówią do niego. Znane są przypadki, że nawet potrafi wyjść z domu albo uciec i nigdy już nie wraca.


krok 6


Zaufanie - to podstawa dobrego, wzajemnego funkcjonowania, to wiara i uczucie właściciela do kota i na odwrót.


krok 7


Kot potrafi wyrażać swoje emocje, zadowolenie, czy niechęć. Wbrew opiniom, że kota nie da się wychować, stwierdzam iż, umiejętne, wzajemne porozumienie jest gwarantem powodzenia. Właściciel wyznacza granice, które kot nie powinien przekraczać.Sam kot też ma wymagania względem swojego opiekuna. Tak samo jak ludzie jest bardzo wrażliwy, potrzebuje potwierdzenia, że jest kochany i chciany w domu.


krok 8


Pieszczoty i pochwały powinny codziennie znajdować się w harmonogramie kocim. Oprócz dobrego jedzenia, czystej miski z wodą i nienagannym stanie kuwety, wydawałoby się już, że to wszystko co mu trzeba. Jednak to bardzo krzywdzące stwierdzenie. A dlaczego?


krok 9


Koty uwielbiają rozmawiać - tak.. brzmi to dziwnie, mają swój język, którym się posługują, by pokazać swój nastrój, humor, dobry dzień, chęć pieszczot itp.Doskonałymi są psychologami, potrafią bezbłędnie ocenić nasz nastrój , humor na postawie naszej mimiki twarzy, gestów, ruchów ciała i potrafią dowiedzieć się, czy dostaną to co chcą w danej chwili.


krok 10


Ważne jest aby kot starszy był dobrze wychowany bo przykład jest czerpany przez tego "malca". Jeżeli kot starszy skacze po stole i do tego ma przyzwolenie opiekuna - to można być pewnym ,że ten "mniejszy" będzie dokładnie robił to samo.


krok 11


Żmudne powtarzanie komend typu "fuj", "nie wolno" " fe", "psik" do tego odpowiednio zaakcentowane prowadzą do sukcesu. Analogicznie należy również postępować podczas nagradzania. Wszystkie pożądane zachowania kota muszą być bezwzględnie również nagradzane.Taka metoda powoduje utrwalenie w świadomości kota ,że zrobił dobrze i kojarzą mu się same dobre rzeczy z tym faktem.Karygodny jest sposób, który z przykrością dotyka psy - popularna kara cielesna, czyli bicie. To nie wchodzi zupełnie w ramy szkoleniowe. Efekty? Wręcz przeciwne - kot zestresowany, niepewny - to kot podatny na choroby, złośliwy a nawet i agresywny.Dlatego pamiętajmy iż, kot karany cieleśnie nigdy nie zaufa nam stuprocentowo!


krok 12


W fazie adaptacyjnej, kot starszy nie chce tolerować sublokatora, który snuje się po jego terytorium. W jego odczuciu - to coś strasznego, "ktoś" ładuje się na jego posłanie, bawi się zabawkami - okropność! Bywa tak ,że nawet jest trochę agresywny, odpędza intruza , ale to nie powód do zmartwień - wszystko się unormuje w odpowiednim czasie.


krok 13


Oswojenie z zapachem, zmianami, jakie zaszły niepodziewanie następuje już po tygodniu przebywania "malca" z dużym kotem. Przyzwyczaja się do tego, że ktoś mu podjada z jego ukochanej miski, bezczelnie włazi na kolana swojej pani/a, zajmuje ulubione miejsce do drzemki na kaloryferze - a wszystko to w imię dozgonnej przyjaźni.


krok 14


Kiedy taki moment przychodzi to starszy kot temu "małemu" pozwala na wszystko, mało tego często sam powoduje zaczepki by sprowokować do zabawy, troszczy się i okazuje to przywiązanie na każdym kroku.
A już widok dwóch goniących się kotów po całym mieszkaniu - to 100% sukces wychowawczy i stworzenie pełnej harmonii w ognisku domowym.


---

http://www.zaradni.pl/porada/695,jak_kota_przyzwyczaic_do_obecnosci_nowego_towarzysza



Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl